DEEL 1: Miami (geschreven Robbe)
Freek en ik hadden eerst 2 dagen Miami gepland om een beetje te relaxen en onze jetlag te laten bezinken. Tijdens de rit naar Zaventem kregen we echter al slecht nieuws te horen: stroompanne. Het bagagesorteersysteem lag even plat. Toen wij incheckten bleek alles al hersteld, zou het? Niet dus. Daar stonden we in Miami zonder onze ‘survivalkit’! Dag 1 werd het gemis alleen maar erger, we beseften dat de hitte ons gewoon bijna de zee induwde, maar zonder zwemgerief kwam daar niet veel van in huis. Uiteindelijk werd alles pas de 2e nacht, na enkele misverstanden, afgeleverd. Gelukkig voor ons was onze gastvrouw van het extreem vriendelijke type en dwong ze ons het bed in terwijl zij de luchtvaartmaatschappij belde en de bagage in ontvangst nam. Die dag verliep dus niet helemaal zoals gepland, maar dat was alvast een lesje voor in Peru! We hebben dan maar eerst het vasteland van Miami verkend. Dit verliep als volgt: wandel tot het zweet gutst en loop dan een winkel binnen om even af te koelen in een overvloedig gekoeld pand.
Dag 2 beloofde al stukken beter te verlopen want we hadden onze bagage terug en een manier om het hoofd koel te houden. Na het huren van een auto (met airco) was het easy going! Genieten van de zee en cruisen over de keys. Een verfrissende duik zat er helaas niet echt in aangezien het water eerder de temperatuur van heet badwater had. Voor de rest hadden we echt een zalige roadtrip met schitterende vergezichten over de ocean en de golf van Mexico.
Dag 3 was weer een reisdagje, dus hier sluiten we het eerste deel van dit blogbericht af. Hierop volgend zitten we 2 dagen in Lima en hopen we al op een hereniging met het hele bouwkunde team: Gerben, here we come!
DEEL 2: Lima (written by Freek)
Na de hereniging met Gerben gingen we direct aan de slag om wat praktische zaken te regelen. Gerben had al een paar dagen Lima kunnen verkennen, dus een Peruviaanse simkaart en een busrit naar Jaén waren zo geregeld! De rest van de humasollers en Gerben zouden rond 15u vertrekken dus dan hadden we nog net tijd om samen naar de match te kijken. Helaas viel deze nogal tegen waardoor we het geluk maar in de stad zijn gaan beproeven. Lima was voor de meesten gewoon een drukke, eeuwig opgejaagde grootstad. Enkel Robbe en ik hadden blijkbaar de charme van de stad opgevangen, maar behalve wij had dan ook niemand anders zich aan een wandelingetje langs de kliffen gewaagt. De bussen vielen wel bij iedereen in de smaak! Zetels die tot 160graden kunnen draaien zijn toch echt een zaligheid tijdens een busritje van een kleine 20u.
