Maurice
Vandaag is onze 54ste dag in Bénin, morgen vertrekken wij terug naar het vaderland. De voorbije zeven weken zijn een ontdekking geweest. Wij zijn onszelf toch een paar keer tegengekomen en wij hebben een leerrijke ervaring achter de rug. Het zal vreemd zijn om terug in België aan te komen en het luxeleven dat wij hebben terug op te nemen. Na zeven weken Bénin is het echter wel tijd om de draad terug op te pikken en beiden kijken wij uit naar het komend jaar. één ding is zeker: Bénin zullen wij nooit vergeten!
Onze familie de voorbije zeven weken.
Wat hebben wij echter uitgespookt in deze voorbije weken? Op de boerderij verliep alles rustig. De mensen komen en gaan. Wij hebben de gelegenheid gehad om twee verschillende seminaristen te leren kennen! Echt intelligente gasten! Verder hebben verschillende stagiairs elkaar afgewisseld. De broeders voelen als een soort familie aan en het zal raar zijn niet meer elke maaltijd
met hun te spenderen. ’s Avonds hebben wij vaak een spel gespeeld met de stagiaires en de seminarist. In het weekend zijn wij één keer gaan koken met team Baobab, omdat die nu éénmaal geen kok hebben die voor hen eten voorziet. Voor deze gelegenheid hadden wij een paar flessen alcool de Manjok voorzien. Achteraf gezien hadden wij dit beter niet gedaan, zo hadden wij ten minste wat herinneringen over gehouden aan de avond in de Billionaire. In elk geval hebben wij ons geamuseerd!
Nu zitten wij in Cotonou na een busrit van elf uur en drie pannes. Gisteren hebben wij met de boot Ganvié aka het Venetië van Afrika bezocht. Hoofdzakelijk leven de mensen hier van de visvangst. Het leek ons dat er een grimmige sfeer over dit dorp hing. Desalniettemin is het toch één van de hoogtepunten van Bénin. ’s Avonds zijn wij tot onze verrassing een festival op het strand tegengekomen. De artiesten wisselden elkaar om de vijf minuten af en playbackten alles, maar de sfeer was dik oké. Het was fijn om veel afwisseling te hebben en vaak draaide het minstens evenveel om het dansen. Vandaag zijn wij Ouidah gaan bezoeken, het oude centrum van de slavenhandel. Hieruit vertrokken er ongeveer elf miljoen slaven vanuit heel West-Afrika naar Amerika. De eerste indruk gaf nochtans een vredige stad. Hier was voldoende aandacht besteed aan het cultureel erfgoed en op het einde van de rit was er de befaamde porte de non-retour. Eens voorbij deze poort keerde enkel de geest van de slaven terug naar Afrika. In Ouidah maakten wij uitgebreider kennis met de cultuur van de Voodoo. Naast een heilig woud en een Portugees fort, hadden wij de gelegenheid om een pythontempel te bezoeken.
De houten brug van Ganvié.
La porte de non-retour.
Het project is helaas niet af geraakt. Deze maand hebben wij veel tegenslag gehad bij het implementeren van de invertor. Dit is de component die DC omzet naar AC die de motor nodig heeft. Bij het opstarten trekt de motor echter een piekstroom die vier keer zo hoog is als in bedrijfstoestand. Dit zorgde ervoor dat de verzekeringen in de invertor afsloegen. Uiteindelijk vond
Parfait en wij
en wij een inverter die die stroom wel kon leveren en installeerden die dan ook. Helaas werkte die toestel de laatste week niet meer, dus hadden wij geen tijd meer om een oplossing ter plekke te zoeken. Momenteel zetten wij ons volledig in om op afstand en met de hulp van Parfait, de lokale technicien een permanente oplossing te zoeken!
Binnenkort kunnen wij jullie alles in persoon vertellen!
Arno & David