Ciudad con el mejor clima del mundo

Sinds ons vorige blogbericht zijn we al een week in Huánuco: veel gebeurd, veel te vertellen! Bij de aankomst op het hoofdkantoor van Islas de Paz Perú donderdag 5 juli werden we super hartelijk onthaald door alle medewerkers. Iedereen was benieuwd om de drie nieuwe gringos te ontmoeten. De vergaderzaal was versierd met ‘BIENVENIDOS’ en een Belgische vlag met onze namen op. Al snel vielen enkele letters naar beneden en gingen we voortaan door het leven als Jsmine, Runo en Laur. Na een rondje waarbij iedereen zich voorstelde en ons welkom heette, werden we verwend met een Peruviaanse citroentaart. Mmm muy rico!

Na deze hartelijke ontvangst gingen we richting onze gastgezinnen. Jasmine en Laure verblijven bij de 23-jarige joviale Anita en haar oudere zus Kimberley, terwijl Bruno bij de streng gelovige Elsa en haar familie verblijft. We zijn alle drie met ons gat in de boter gevallen! Beide gastvrouwen zijn ontzettend lief, behulpzaam én begripvol voor ons gebrekkig Spaans. Helaas zit uitgaan na 21u voor Bruno er niet in, zijn gastgezin gaat immers al om 21u slapen en alleen door Huánuco dwalen is voor gringos nog wat te onveilig. Jasmine en Laure hebben meer geluk, zij konden vrijdagavond een stapje in de wereld zetten met hun nieuwe collega’s van Islas de Paz Perú in karaokebar ‘La Mocca’. Peruvianen hebben wel een opmerkelijke interpratie van het principe van een karaokebar. Laure en Jasmine werden door mannelijke Peruvianen direct op de dansvloer gesleurd en van zingen kwam niet veel meer in huis. We waren direct al lid van de Islas de Paz Peru familie!

Huánuco is véél groter dan verwacht, doorheen de straten rijden ontelbaar veel meer mototaxi’s dan auto’s. Er werd ons verteld dat er wel 30 000 mototaxi’s de wegen onveilig maken. Ja, inderdaad onveilig maken, het verkeer gaat hier niet zo gestructureerd door als in België. Rechts inhalen, bumper tegen bumper rijden, spookrijden, overmatig claxonneren, het kan hier allemaal. Voorrang van rechts? Nog nooit van gehoord! Wie het eerst op het kruispunt aankomt en claxonneert krijgt voorrang. We hebben wijselijk ons rijbewijs thuis gelaten, want rijden in dit mierennest is onmogelijk!

In Huánuco heerst een heerlijk klimaat. Iedere dag schijnt de zon, kleurt de hemel volledig blauw en voorziet een zacht briesje ons van de nodige verkoeling. Huánuco wordt vaak omschreven als ‘La ciudad con el mejor clima del mundo’ of de stad met het beste klimaat ter wereld. Wij kunnen dit alleen maar beamen. De stad wordt omgeven door een prachtig berglandschap waar we maar niet op uitgekeken raken. Naast het perfecte klimaat en de overweldigende natuur bezit Huánuco ook een interessante geschiedenis. Vrijdag kregen we eerst een korte rondleiding van Claudia, een vrijwilligster bij Islas de Paz. Ze leidde ons doorheen het centrum en samen bezochten we het enige museum van lokale held Leoncio Prado. We willen graag de enthousiaste gids bedanken voor zijn moeite om ons onder te dompelen in de cultuur van Huánuco, al moesten we helaas na enkele seconden afhaken wegens te snel en te moeilijk… Maar toch eens interessant om te zien!

En dan… het moment waar we hard naar uitkeken: de kwartfinale België-Brazilië! Enkele medewerkers van Islas de Paz installeerden speciaal voor ons een groot tv scherm met antenne om de wedstrijd live te kunnen bekijken. Althans dat dachten we toch, achteraf bleek dat alle medewerkers aan het supporteren waren voor Brazilië en ze dus eerder daarvoor het scherm hadden geïnstalleerd. Maar jammer voor hen, wij konden toch de overwinning vieren!

Uiteraard wordt er ook hard gewerkt aan het project. Vrijdag maakten we kennis met het volledige team voor de baños secos. Juan Curasi – ook wel el maestro genoemd – heeft enorm veel ervaring in sanitatie- en waterprojecten én ook baños secos. Een fantastische aanwinst voor ons team! Verder zijn er ook nog Adriana, ingeniera civil die voor de municipalidad van Yacus werkt, en Zuleyda sociologe en vrijwilliger bij Islas de Paz Perú. Samen met andere ingenieurs en agronomen van Islas de Paz Perú overliepen we nog eens alles en kwamen met onze kennis en de ervaring van Maestro Curasi tot een finaal design. Maandag stond er dan een verkenningstocht in Tres Manantiales op het programma, het dorpje waar alles zal gebeuren. Tres Manantiales ligt op anderhalf uur rijden van Huánuco en 3000 m hoog. Als equipo baños secos bezochten we de 5 families die als eersten samen met ons een baño seco gaan bouwen, inspecteerden we onze nieuwe slaapplaats de ‘Tambo’ en keken onze ogen uit op de prachtige uitzichten. Aan de hoogte moesten we wel wat wennen, steile smalle paadjes beklimmen op 3000 m hoogte blijkt toch intensiever dan gedacht. Veel drinken en rustig aan doen is de boodschap!

Dinsdag en woensdag werkten we vanuit het hoofdkantoor van Islas de Paz. Op donderdag stond immers een heel belangrijke vergadering met de bevolking op het programma en er moest nog veel voorbereid worden. Om alles mooi uit te leggen gingen we aan het werk zoals het voor de tijd van beamers en powerpoint gebeurde. Met grote bladeren en knip-en-plakwerk werden zowel het bouwproces, de werking, de voordelen én het gebruik van baños secos visueel voorgesteld. Ook werden de eerste werkmaterialen aangekocht.