Dag iedereen! Onze vorige berichten waren nogal veel tekst, daarom leek het ons een goed idee om nu eens wat foto’s up te loaden. Helaas werkt de internetconnectie niet echt mee, en moeten we dus nog even op zoek naar alternatieven.
Er is de voorbije twee weken veel gebeurd. Na het harde werken en het aansluiten van de zonnepaneleninstallatie, was het met het aanbreken van de maand augustus tijd voor wat ontspanning. Malembe, ‘rustig aan’, werd het nieuwe motto. Een excursie naar Vaku, een piepklein dorpje midden in het Mayombe-woud, bracht ons langs de oude dokter Courtejoie, rubberplantages, een traditionele palmoliepers en afgelegen dorpjes met zwaaiende kinderen.
Dokter Courtejoie is in alle opzichten uniek. Ondanks zijn 86 levensjaren en wat problemen met zijn gehoor, heeft hij de vitaliteit en het enthousiasme van een kwieke dertiger. Aangekomen in 1958, twee jaar voor de Congolese onafhankelijkheid, is hij nooit meer vertrokken, zelfs niet toen alle andere blanken in paniek wegvluchtten. Zijn levenswerk hier in de streek is ronduit indrukwekkend: niet alleen leidde hij jarenlang het plaatselijke ziekenhuis, ook stond hij in voor de opleiding van een hele generatie lokale verpleegkundigen. Zelfs vandaag nog zet hij zich elke dag gepassioneerd in voor zijn laatste grote project: het schrijven, bewerken, en verspreiden van aangepaste medische cursussen voor studenten overal in het land.
Iedereen kent de oude dokter. En de dokter zelf kent ook veel mensen, zowel van hier in de streek, als van organisaties in het buitenland.
Het is dan ook dankzij de uitstekende connecties tussen dokter Courtejoie en onze lokale partner Kalasi, dat we niet alleen bij de dokter konden logeren (en voor het eerst in heel lange tijd stromend water hadden!), maar ook een jeep ter beschikking kregen om naar Vaku te rijden.
Bij de zusters in Vaku was er helemaal geen elektriciteitsnet. Ook het gsm-netwerk liet het daar, midden in het woud en ver weg van alles, afweten. Daarnaast zijn er helaas ook regelmatig problemen met de watertoevoer. Niet meteen de ideale plek om te wonen. Of als je het positief wilt bekijken: veel ruimte voor verbetering. Na de inspectie van de school en de computers, zijn we met twee dappere zusters en een paar mannen met machetes het bos ingetrokken om te gaan kijken naar de bron, waar al sinds de koloniale tijd water afgetapt wordt voor verbruik in het dorp.
Na ons bezoek aan Vaku konden we met een karrevracht aan nieuwe indrukken terugkeren naar onze thuisbasis bij de zusters in Kidima.
Vorige week was ook de laatste week van Tuur in Congo. Met zijn vertrek in het verschiet, moesten we een paar dagen stevig doorwerken om ervoor te zorgen dat de datalogger klaar was voor haar definitieve tests. Ook met de zonnepaneleninstallatie zelf zijn we nog niet definitief klaar. Er resten ons nog enkele kleine, maar niet onbelangrijke taakjes, die te maken hebben met de kennisoverdracht en de veiligheid. Kleine problemen die een grote impact kunnen hebben, en waarover dus goed nagedacht moet worden.
Momenteel zijn we opnieuw bij dokter Courtejoie, ditmaal op weg naar Kuimba, een ander klein dorp met een school, ook weer met een gebrekkige elektriciteitsvoorziening. Volgende week meer hierover,
Yoyo!