(Deze blog is geschreven op 25/07, maar kon door WiFi-problemen niet upgeload worden tot nu. Ondertussen hebben we nog super veel andere dingen meegemaakt die jullie in onze volgende blogs kunnen lezen!)
Dinsdag 24 juli. Sinds onze aankomst een met rood omcirkelde dag in onze agenda’s. Zoals Materialise ons gevraagd had, stonden al onze bevindingen die avond netjes geordend in mail met een vijftal bijlagen. Natuurlijk liet het internet het net die dag weer afweten, waardoor ons werk pas de volgende ochtend in België aankwam. Het voelde als de dag van het laatste examen: in de aanloop geef je nog een laatste keer alles dat je in je hebt, gevolgd door de ontlading wanneer je voor de laatste keer op safe drukte. De ‘vakantie in onze vakantie’ was ging nu echt van start. Dat Olivia’s familie die dag volgepakt aan de deur stond met genoeg Europees eten om de komende maand door te komen, maakte het nog zo veel specialer. De voorbije week viel het werkwoord ‘deadlinen’ dus iets meer dan tijdens een gemiddelde week. Zoals bij elke deadline was er last minute nog een hele hoop te regelen.
De donderdag daarvoor gingen wij tweetjes vergezeld met onze lokale begeleider Cyrille en zijn stagiair Adamou op rondtocht in Parakou. Net als in Cotonou kamden we de stad op zoek naar materiaal dat gebruikt kon worden om de batterij of oplaadstations lokaal te maken. Het was een verademing om na al die inspecties nog eens met ons eigen project bezig te zijn.
We startten bij een vast adresje van vorige Humasolprojecten: de technologiewinkel Garba et fils. Een winkelbediende -die precies bepaalde verdovende plantjes gerookt had- hielp er onze materialenlijst te vervolledigen, waarna het voor ons weer tijd was om enkele uurtjes lustig achter onze computers te typen.
In de namiddag trokken we onze ogen wijd open toen we bij een andere winkel een fantastisch aanbod aan kwaliteitsvolle producten vonden. Alles stond er netjes geëtaleerd en de muren waren bekleed met verzorgde banners. Een paar gerichte vragen overtuigden ons meteen dat de winkel even kwaliteitsvol was als ze leken. We waren met ons gat in de boter gevallen.
Vergezeld door Ronald, Joachim en Emilie sloten we de week af met een laatste bezoek aan een zonnepaneleninstallatie van Humasol. Deze keer trokken we naar het hospitaal van Papané, een uurtje rijden van ons appartement. De vroegste vogels onder ons sprongen reeds om 4:45 uit hun bed. De bus vertrok stipt om 6:30 en zette ons een uurtje later nog half slapend af voor het ziekenhuis. We troffen er een prachtig geïnstalleerde installatie in perfecte staat aan. Een paar routinemetingen en vragen later hadden we alle informatie die we nodig hadden.
We stonden onszelf toe om voor de rest van de dag de toerist uit te hangen. Na een pakkende rondleiding doorheen het ziekenhuis trokken we via een wandelpad de brousse in. Het pad leidde ons tot aan de voet van een alleenstaande heuvel. Het duurde niet lang tot we met zijn allen de top bereikt hadden. We werden er begroet door een fenomenaal zicht over de uitgestrekte vlakte vol met groene bomen. Betoverd door de omringende natuur bleven we nog een tijdje bovenaan de top genieten.
De drie daaropvolgende dagen hoorden we vooral het ratelend geluid van onze eigen vingers op ons toetsenbord, af en toe overstemd door wat binnensmonds gevloek omdat een bepaalde website niet wou laden. Om de zon toch nog eens te zien, spraken we zondagmiddag nog een laatste keer af met alle negen Belgen in een restaurant gelegen bij een zwembad. Een verfrissende duik, lekker eten en een opgewekte sfeer vormden de perfecte ingrediënten voor een ontspannende namiddag. Met een frisse kop waren we terug helemaal klaar voor de laatste spurt naar de eindmeet. Maandagavond drukten we beiden voor de laatste keer op ‘safe’ na meerdere keren nalezen. Nicolas sloeg voor het eerst sinds zijn aankomst in Benin nog eens zijn boek open en Olivia maakte alles klaar om ’s anderendaags met haar familie een paar dagen op reis te vertrekken.
Dinsdag 24/08 scheidden onze wegen voor het eerst in bijna vier weken. Olivia is op dit moment aan het rondtrekken in de buurt van Natitingou, Noord-Benin. Nicolas heeft ondertussen twee dagen lang zijn boek verslonden en vertrekt donderdag met Emilie, Joachim en Ronald -die hun projectverslag dinsdagavond afwerkten- naar dezelfde streek. Binnen een paar dagen zal Olivia zich daar terug bij de groep aansluiten om dan samen op safari te vertrekken. Kortom: de komende dagen zullen op zijn minst memorabel zijn en we kunnen niet wachten om ze ook met jullie te delen!
Tot snel!
Olivia en Nicolas
