Na een zware trip konden we eindelijk Lifuwu ontdekken, een vissersdorpje aan het meer van Malawi. We kregen eerst een korte rondleiding van Maaike over het terrein rond Kudimba. Daarna maakten we een wandeling waar onze neusjes een stevige visgeur moesten trotseren en schattige geitjes de aandacht van Pieterjan trokken. Toen we door het dorp wandelden kregen we ook onze eerste impressie van het echte leven hier, waar we best van onder de indruk waren. Al snel werden we vergezeld door de kindjes van het dorp, die de kunst van het selfies nemen heel snel onder de knie hadden. Na een tijdje hoorden we hevig gejuich, dat ons naar een lokale voetbalwedstrijd leidde. Het niveau van de match was immens hoog, zeker doordat er op blote voeten en op zand gespeeld werd.

De lokale bar hadden we op aanraden van Maaike ook al snel gevonden, waar we Kuche Kuches, het lokale bier, konden kopen voor 700 MWK, ongeveer gelijk aan 70 cent! En in alle eerlijkheid, het is echt quasi even lekker als een Stella (of beter 😉).

In het education gebouwtje werden we onmiddellijk in de armen gevlogen door de kindjes van Kudimba. Enkele van hen zijn doofstom, waardoor we allemaal een eigen naam in gebarentaal kregen. Axelle kreeg een verwijzing naar haar kin, Jarne naar zijn angst voor slangen, Pieterjan naar zijn vele haren en ja Lina.. de betekenis weten we nog steeds niet. Aan de familie van Lina, hebben jullie iets speciaals aan jullie onderarm?

Op onze tweede dag had de kinesist die de kindjes met een fysieke beperking opvolgt en ondersteunt een speciaal cadeau mee: een levende kip! Enkele uren later konden we proeven van een smaakvolle maar taaie kip.

Kusjes
Pieterjan, Lina, Axelle en Jarne