We begonnen een nieuwe week in Uchpas met een knal, letterlijk dan: begeleid door een orkest van 8 saxofonen schoten de vuurwerkpijlen de lucht in. Het was 28 juli, een belangrijke feestdag in Peru. Ze vieren dan namelijk de dag dat ze onafhankelijk werden van Spanje. Het hele feest was een aaneenschakeling van tradities, waarbij we van verrassing in verrassing vielen. Toen we uitstapten uit de goed gevulde auto, was er een militair defilé van de schoolkinderen aan de gang. Een feest in Uchpas is niet compleet zonder wat risico’s, zoals een versierde boom de lucht in hijsen en daarna weer omkappen of met een stier vol vuurwerk de mensen achtervolgen. Dit alles werd afgewisseld met traditionele dansen, waar ook wij enthousiast aan meededen.

Feesten kunnen de Peruvianen duidelijk goed, opruimen helaas wat minder. De volgende dag werden we wakker in een stort, zoiets konden we niet laten liggen. Daarom besteedden we de voormiddag aan het dorpsplein opruimen. Hiervoor werden we rijkelijk beloond met aardappelen, brood en mandarijnen, genoeg voor de rest van ons verblijf.

De voorbije twee weken waren intensief maar succesvol. We maakten de 2e houten mal, zodat we de komende week extra veel filters kunnen bouwen. Bovendien hielden we een workshop waarin de bewoners de volgende stappen in het filterbouwproces al eens konden uitproberen. Hopelijk zijn ze voorbereid op wat komt, want zonder hun hulp krijgen we onze strakke planning niet rond.

Onze dag begint steevast om 5:30, wanneer het buiten nog donker is, maar de hanen al luidkeels kraaien. Na 10 wekkers staat Freya al buiten, terwijl Nele en Margot dieper en dieper in hun slaapzak wegkruipen. Aanvankelijk lukte het nog om hen uit bed te krijgen met het vooruitzicht van een mooie zonsopgang, maar na 2 dagen hadden we al door dat er een berg in de weg stond…

Vervolgens gaan we op pad naar de andere kant van het dorp waar we werken, een spectaculaire wandeling langs 3 kloven waar we nog elke dag stil van worden. We werken de hele dag samen met de families voor wie we de filters maken. Tegen dat we aankomen, hebben zij al ijverig gewerkt om hun vloer vlak te maken, en de zware zand- en betonzakken te dragen naar hun huis. We kunnen dan direct beginnen met het gieten van het betonnen lichaam. Vervolgens gaan we naar de familie waar we de vorige dag werkten, om de intussen droge betonnen filter uit zijn houten mal te halen. Ondertussen is het lunch tijd, en worden we uitgenodigd voor een smakelijke maaltijd samen met hen. Na de middag vervolgen we met de belangrijkste onderdeel van de filter, de inhoud. Het fijne zand en de stenen moeten allemaal gezeefd en gewassen worden. We ontdekten al snel dat dit een enorm werk is, mucho chamba!

 

Het is natuurlijk niet de bedoeling dat we dit allemaal alleen doen, we steken veel moeite in het aanleren van elke stap van het proces aan de inwoners, die er snel en enthousiast mee weg zijn. Ook onze herhaalde uitlegjes over hoe de filters werken vallen niet in dovemans oren. We horen ze nu al van op een afstandje uitleggen hoe in de filter de goede bacteriën de slechte opeten. De grootste verrassing van de week was toen Raoul er in slaagde op zijn eentje, zonder enige aanwijzing en schade, een filter uit zijn mal te halen.

Bovendien was de voorbije week een succes, want onze partner Islas de Paz Perú en de municipalidad (gemeente) kwamen langs om de handen uit de mouwen te steken en bij te leren over alle stappen van het project. Dit is heel hoopgevend voor het project, dat deze eenvoudige technologie verder verspreid kan worden.

Met een euforisch gevoel daalden we vrijdag weer eens onze berg af naar de stad, wat gaat de tijd toch snel.

Fun fact: deze week braken we het record van autovulling, met 10 in de auto en de chauffeur met 2 schapen in de koffer, zijn 8-jarige zoon zat aan het stuur…

 

Ciao ciao!

Margot, Nele en Freya

Humasol