Deze nieuwe week begon al direct met een belangrijke taak voor ons: we moesten de municipalidad (gemeente) overtuigen om projecten zoals dat van ons en andere gelijkaardige financieel te ondersteunen. Dit was alvast een groot succes, en de overeenkomst met Islas de Paz voor de komende 3 jaar werd officieel bekrachtigd met een stevige handdruk en heel wat handtekeningen.

Hierna keerden we terug naar ons dorp, waar ondertussen ook onze materialen aangekomen waren. We gingen direct aan de slag met het maken van onze eerste mal. Met deze modulaire houten mal zullen we het betonnen lichaam van elk van de filters gieten. Dit ging verrassend vlot, dankzij de ervaring die we opdeden door thuis al een prototype te maken, en door betere materialen dan verwacht. Los dan van het B&D boormachine, dit hadden we kunnen verwachten aangezien Nele zo één als kind al gebruikte…

Vervolgens goten we onze eerste filter onder het maanlicht.

De nieuwsgierigheid was groot, en we probeerden aan elke enthousiasteling uit te leggen waar we mee bezig waren. Ons werk duurde voort tot in het weekend, waar we plots begeleid werden door een bandje van 6 saxofonisten, die stuk voor stuk met ons wouden trouwen, en dus stonden te springen om ons te helpen. Helaas waren ze hier niet alleen voor ons, ze speelden op een 2 dagen durende verjaardagsfeest van onze lieftallige buurvrouw Camilla, een kwieke moeder van 45 met 8 kinderen. Die avond woonden we zelf het feest bij, en maakten we kennis met de tradities van het bergdorp, zoals traditionele dansen, bomen versieren en haren knippen.

De volgende dag kwam Miyou erbij. Met deze thesis studente werkten we het voorbije jaar al samen voor de voorbereiding van ons project. De komende weken woont ze bij ons op de berg, om ook het praktische deel samen tot een goed einde te brengen. Ze kan ons helpen met het Spaans, maar belangrijker is dat ze zorgt voor de latere opvolging van de waterkwaliteit, aangezien dit haar thesis onderwerp is.

Na een intense week vol nieuwe ervaringen en uitdagingen, genieten we van een weekend in Tingo María. In 2 uur rijden zagen we de omgeving wijzigen van de Sierra, het ruwe berglandschap, tot de Selva, het vruchtbare regenwoud. Nu begrijpen we waarom alle Huanucenos zo zot zijn van deze stad. Met wandelingen tussen lianen en watervallen, laden we onze batterijen weer op voor een nieuwe werkweek.

Ciao Ciao, 

Margot, Nele en Freya

Humasol