The end! Ondertussen ben ik al een kleine week terug thuis aan het genieten van al die teruggewonnen luxe (warm water, zacht bed, de kou!). Sinds mijn laatste bericht heb ik nog enkele dagen in Cotonou verbleven, maar door de chaos en de vochtige warmte daar is het nog altijd moeilijk voor mij om het echt een charmante plaats te vinden. Het weekend had ik wel voorbehouden voor een beetje toeristisch amusement door Porto Novo (de officiële hoofdstad en ook veel meer geordend dan Cotonou) en Ouidah (centrum van de Voodoo en monument voor al de slaven die hier vertrokken en nooit meer terugkeerden) te gaan bezoeken. Voor dat eerste had ik een beetje chance doordat de hotelbaas naar een begrafenis moest in Porto Novo en ik dus kon meeliften. Hij verzekerde me bovendien dat ik na die begrafenis ook mee terug kon! Uiteindelijk was dat wel inclusief een bezoek aan zijn moeder samen met zijn tante, zodat ik pas volgepropt met bananen en na aan een kruisverhoor onderworpen te zijn, terug op weg was naar mijn zalige siësta.
Stiekem had ik tussendoor ook met de chauffeur afgesproken om de volgende dag op zijn moto Ouidah te gaan bezoeken. Zo moest ik niet het volledige bedrag betalen om met de auto en chauffeur van het hotel het traditionele toeristenbezoek te doen, maar kon ik toch rekenen op zijn diensten als gids. Dat bezoek was eigenlijk best wel aangrijpend. Ondanks de gangbare verwaarlozing in onderhoud van het monument en omliggend gebied gaf het wel echt een goed beeld van wat de mensen moesten ondergaan wanneer ze als slaven over het strand naar de transportschepen geleid werden. Vooral het gesprek met mijn gids over hoe dit eigenlijk nog altijd voor een groot stuk de wereldpolitiek mee bepaald was voor mij iets om mee te nemen.
Daarna was het dus tijd om Afrika vaarwel te zeggen en in de science fiction (echt waar, leek erop voor mij!) passagierscabine van Air France te stappen. De voorbije week was het dan vooral nodig om mijn sociale relaties in het thuisland weer vlug wat aan te scherpen en ook heel nauwgezet alles te eten wat ik zo hard gemist had (frietjes!!! ?). Nu volgt enkel nog de verdediging van mijn stage in januari voor een jury en dan is het ook gedaan met studeren! Het mysterieuze wacht… Hier neem ik afscheid van jullie, mijn trouwe lezers. Bedankt voor de volharding! Ik heb alleszins in de laatste drie maanden verschrikkelijk veel geleerd, alhoewel er zeker ook moeilijke momenten waren, en nu trek ik vol vertrouwen de toekomst tegemoet!
Groetjes
Robbe(rt)
