Arrivée en Bruxelles

Day(s)

:

Hour(s)

:

Minute(s)

:

Second(s)

No way, mijn voorlaatste blogbericht? Jawel, dit bericht ben ik aan het schrijven juist na mijn vertrek (en bijbehorende moeilijke afscheid) uit het dorp. Dus de eerste stap naar huis is gezet. Natuurlijk willen jullie eerst graag meer horen over mijn avonturen in de afgelopen weken vooraleer ik er gewoon een punt achter zou zetten. Wel, eigenlijk is er nog bijzonder veel gebeurd. Na mijn weekje financieel onderzoek bestond mijn nieuwe weekactiviteit eruit om een aantal dorpjes in de regio te bezoeken die eventueel zouden kunnen dienen als nieuwe projectlocatie in de toekomst. Zo had de elektricien bijvoorbeeld beloofd om mij bij een aantal geschikte gemeenschappen te introduceren, maar blijkt dat dan op het laatste moment om een gigantisch (dus niet echt humasolproof) dorp te gaan op drie uur rijden van Parakou.

 Zo was het dus een hele dag in de hitte in een auto door de brousse rijden om uiteindelijk weer mijn uitleg van een uurtje te kunnen geven aan het dorpshoofd en enkele vragen te kunnen stellen. Bij zulke dorpsbezoeken is het heel belangrijk dat je zoveel mogelijk informatie te weten komt, zonder dat de verwachtingen van de dorpelingen echt hooggespannen geraken. Je moet immers benadrukken dat je helemaal niks kunt beloven en dat het echt gewoon een zoveelste bezoekje is aan een dorp, waarna jijzelf helemaal niks meer te beslissen hebt of er nu echt een project komt of niet. Wel uitputtend hoor! Zondag was het na lange tijd dus weer tijd om nog eens in absolute rust te genieten van een middagje aan het zwembad bij een van de hotels in het stad. Omdat het toch mijn laatste zondag in de stad ging zijn, besloot ik dan ook om daar een dinertje te plannen en me eens goed te laten gaan. Viel dat tegen! Superlekker eten, maar na het krijgen van de factuur kreeg men innerlijke zelf toch serieus onder zijn voeten van mijn financiële dwangmatigheid (gierigheid ?). .

De volgende dagen bracht ik gedeeltelijk in het dorp en Parakou door waarbij ik alvast begon met het schrijven van mijn portfolio die nodig is ter verdediging van mijn postgraduaat. Ondertussen dacht ik ook samen met Romain, ondertussen echt wel een goede vriend, in Kpassa Gambou aan een doel waarvoor we het geld konden inzetten dat in België is ingezameld door middel van mijn wijnverkoop. Uiteindelijk kwamen we erop uit om iets met onderwijs te doen. In het dorp zijn er zo’n 60 schoolgaande kinderen en jongvolwassen en met het geld hebben we voor die allemaal schriften, pennen, potloden, boeken, passers en rekenmachines gekocht. Het mooie hieraan is dat het volledig complementair is aan de elektriciteitsinstallatie, want nu ze s’avonds licht hebben om te studeren, hebben ze ook de middelen daarvoor.

Ikzelf ben ervan overtuigd dat het de ontwikkeling van al die gasten zeker ten goede komt! Een ander deel van het geld ging naar het inschrijvingsgeld voor Romain zijn laatste jaar geografie aan de universiteit van Parakou. Momenteel was hij daarvoor hard aan het sparen door hout te kappen voor ‘de chinezen’, maar die tijd kan hij goed gebruiken om te studeren en bovendien kan hij zo de perfecte rolmodel zijn voor de rest van zijn dorp. Tenslotte bleef er ook nog een bedrag over dat aan de kant gezet wordt voor Appolinaire, een jonge gast die mij gedurende heel het project verschrikkelijk veel geholpen heeft en ook steeds assistent speelde van onze elektriciens. Dat geld zal gegeven worden als hij nog een beetje extra gespaard heeft om zijn grootste droom waar te maken: een cursus elektricien volgen… Zodus iedereen die heeft bijgedragen aan de actie, jullie zijn allemaal verschrikkelijk bedankt en de gebeden die ik jullie vanuit het dorp moet doorgeven zijn bijna niet te tellen! En zo gaat het aftellen verder! Tot volgende week!

Robbe(rt)

Humasol