Tijd voor een tweewekelijks verslag! Er is alweer wat tijd gepasseerd, maar zo’n gigantisch lang verhaal valt er nu eenmaal niet te vertellen uit mijn belevenissen van de afgelopen weken. Het belangrijkste van allemaal, het licht werkt! Vanaf nu heeft het dorp elke avond drie uur de tijd om de heerlijke gloed van al die tweeënvijftig lampjes over zich heen te laten komen, en dit trouwens volledig automatisch! Met behulp van een klokje in de cabine hebben we ervoor gezorgd dat er niemand elke avond de donkere en le-ve-nsgevaarlijke cabine binnen moet om het licht aan en uit te schakelen.
Voor de rest van de week heb ik me dan eigenlijk vooral toegelegd op het voorlichten van de bevolking over het gebruik en onderhoud van de installatie, het organiseren van een comité dat verantwoordelijk is hiervoor en een aantal meetings met dit comité om verschillende dingen op punt te zetten. Tijdens de dag was het echter vooral siësta geblazen in mijn hangmat, want met 37 graden Celsius om je heen is het zo goed als onmogelijk om een stap te verzetten. Goed uitgerust vertrok ik dus terug naar de stad en vanaf dan zou het ook volledig anders worden in vergelijking met mijn installatieweken van het project.
Nu blijf ik het grootste deel van de week in de stad en slechts een paar dagen in het dorp ter opvolging, bijsturing en om gewoon aanwezig te zijn voor vragen. Die aanpak leverde me al meteen een vriendje op vorige week! In het centrum waar ik verblijf zit er immers ook een Fransman (Rodrigo) die hier in Parakou aan zijn thesis werkt voor de ULB en dus al 4 jaar in Brussel woont. Aan het ontbijt kun je elkaar hier niet echt ontlopen en blijkbaar hebben we ook hetzelfde stamrestaurant want ondertussen is het elke avond gezellig keuvelen daar met een gratis koffie of biertje voor de trouwe klant 😀 Je zult me trouwens niet geloven, maar vorige week schoven er dan ook nog eens twee Vlamingen aan het ontbijt! Zij waren hier op prospectie voor een ontwikkelingsproject in maart en het was heerlijk om nog eens in het Nederlands te kunnen spuien en allemaal samen over ontwikkelingswerk hier in Benin te zagen (maar begrijp ons niet verkeerd! We doen het zo graag! ? ).
Mijn werk tijdens vorige week in Parakou bestond er eigenlijk uit om zoveel mogelijk banken te bezoeken om te kijken wat de voorwaarden zijn en hoe kleine leningen eventueel kunnen betrokken worden bij toekomstige Humasolprojecten. Hiervoor moest ik alweer (déja vu naar september in Cotonou) de volledige stad rondcrossen op verschillende motortaxi’s om overal dezelfde vragen te stellen en ook wel dezelfde (teleurstellende) antwoorden te verkrijgen. Tussendoor moest ik ook eens een poging wagen om een ander Humasolproject van deze zomer nog af te werken, maar daar is het laatste woord nog niet over geschreven… Voilà, dat was het dan eigenlijk al! Zoals gezegd geen schokkende gebeurtenissen deze keer. Wel wat positief nieuws op persoonlijk vlak, maar toch begint de tijd hier wat door te wegen en begint het aftellen stilletjes aan vorm te krijgen in het achterhoofd. Dus, tot binnen 3 weken allemaal!
Groetjes,
Robbe(rt)
- Voortgang PV Aux Villages 100%