Bon travail!

Allez hup, tijd voor een nieuwe update! Alles loopt op rolletjes momenteel in het project. Ik kan zeggen dat het einde van de technische installatie bijna in zicht is! Als alles goed verloopt zou ik toch graag binnen twee weken de zonnepanelen bevestigen en daarmee de kroon op het werk zetten. Het zijn dus twee heel intensieve weken geweest. Eerst hebben we de rest van de kabels tussen de huizen ingegraven en daarna zijn we begonnen met het installeren van de kabels binnenin de huizen op zo’n manier dat alles zo veilig mogelijk blijft. Om daaraan te voldoen heb ik besloten om alle kabels onder de twee meter in de muren van de huizen in te cementeren, dat klinkt misschien een beetje extreem, maar toch beter zo! Het betekende natuurlijk wel dat we vele uurtjes moesten beitelen om daarna met engelengeduld weer dicht te cementeren… Maar daarmee even genoeg over de technische kant van de zaak. Ik vertel jullie graag ook over mijn andere ervaringen de voorbije dagen. Zo was ik vorige week de bevoorrechte getuige van een misviering en gebed op verplaatsing bij het huis van de dorpspriester. Deze had blijkbaar allerlei vreemde wezens zien verschijnen rond zijn huis en bovendien werd zijn zoontje ziek, dus werd het hele dorp bijeengeroepen om de volledige avond te zingen en bidden rond zijn huis. Bij die ceremonie werd ik als vreemdeling natuurlijk direct naar voren gesleept waarna ik een beetje ongemakkelijk moest plaatsnemen tussen de priester en de burgemeester en toekijken hoe het hele dorp aan het dansen was. Het gebed dat daarop volgde was voor mij trouwens ook echt iets vreemds. Twee uur lang gaf de priester telkens aan voor wie er zou gebeden worden, waarop iedereen gewoon luidop begon te babbelen tegen God voor een minuutje of twee! Alleszins een onvergetelijke ervaring. Qua religie hebben ze hier trouwens wel nog heel eigen gewoonten (die echt wel dorpsgebonden zijn), zo wordt er elke week de volledige nacht van donderdag op vrijdag in de dorpskerk gebeden en ontwaak ik vaak ’s ochtends heel vroeg met het getrommel van de ochtendmis (5u30-6u! 😮 ). Mij proberen ze nog te overtuigen om aan al die misvieringen (en zeker aan die nachtviering) deel te nemen, maar daar moet ik mij toch nog wel even mentaal op voorbereiden… Een andere bijzondere ervaring deed zich voor tijdens mijn wekelijkse zondagse uitstapje naar het zwembad vorige week. Daar kwam ik nota bene een Belg tegen! Weliswaar van de zuidelijke streken, dus gewoon in het frans, maar toch! Hij was blijkbaar aan zijn eigen project bezig rond landbouw hier in de streek en zit al sinds 2017 in Parakou. Op dat moment was hij juist op weg naar de uitgang, maar we gingen zeker nog eens samen een biertje drinken (Belgen onder elkaar, duuh). Afgelopen week waren de mensen van Kpassa Gambou heel blij toen ik aankondigde dat de geleverde energie van de installatie genoeg kan zijn om ook enkele gsm laders te installeren. Nu moeten ze daarvoor helemaal naar de stad waar ze dan nog eens 100CFA betalen voor een oplaadbeurt. Ook in het dorp willen ze daar graag wat voor betalen, want het bespaart sowieso de verplaatsing en bovendien weten ze dan dat het geld voor het dorp zelf bedoeld is. Dit kan dus een mooie opportuniteit bieden aan het project! Want het geld dat zo bijeengespaard wordt kan gebruikt worden als buffer voor het onderhoud van de installatie en als een soort spaarbedrag voor de gemeenschap waarover ze samen kunnen beslissen… Momenteel ben ik heel hard aan het uitkijken naar de komst van mijn papa en broer volgende donderdag! Ik wordt getrakteerd op een visite van zo’n 10 dagen en daarvan gaan we profiteren om eens in het noorden het natuurpark van Pendjari te gaan bezoeken. Daarna zet ik ze natuurlijk nog even aan het werk om hun hele reis hierheen ook een educatieve waarde te geven en binnen twee weken geef ik jullie dan een verhaal over al onze belevenissen samen! Groetjes! Robbe(rt)