Muchas gracias y hasta luego

Na een helse laatste werkweek slaagden we erin om nét op tijd een baño seco klaar te krijgen. Enkele uren vooraf werd nog druk geschilderd, maar 24 augustus om 12h was het dan tijd voor het moment de waarheid: een plechtige inhuldiging van onze eerste volledig afgewerkte baño seco in Tres Manantiales. Zuleyda, de thesisstudente sociologie waarmee we 2 maanden hebben samengewerkt, organiseerde een ceremonie waarbij iedereen een korte speech mocht geven. Ingenieurs Elena en Nieto, maestro de obra Curasi, de dochter van dorpshoofd Saoul, Zuleyda, enkele dorpsbewoners … stuk voor stuk lieten ze hun appreciatie voor ons en de realisatie van het project merken met een prachtige, oprechte boodschap. Don Marcelino, de 84-jaar oude vader van dorpshoofd Saoul, was zo geëmotioneerd van het hele gebeuren dat er middenin zijn speech tranen over zijn wangen rolden. Het meest hartverscheurende moment voor iedereen was toen hij zei: ‘En 84 años, nunca ha pasado una cosa si bonita en este pueblo. Nuestras vidas mejoraron tan duro, que ahora, finalmente puedo morir en paz.’ In het Nederlands: ‘In de 84 jaar dat ik hier woon, is er nooit zoiets moois gerealiseerd in dit dorp. Onze levens zijn zo hard verbeterd, dat ik nu eindelijk in vrede kan sterven’. Iedereen was muisstil en onder de indruk van wat gezegd werd door Don Marcelino.

Na de emotionele speech was het dan tijd voor de officiele inhuldiging. Een fles champagne werd opgehangen en de 3 gringos sloegen deze met verenigde krachten stuk: het werd letterlijk een spetterende inhuldiging! Vervolgens wilden alle dorpelingen, trabajadores en iedereen die iets met het project te maken had nog een privéfoto met de 3 gringos. Een obligate fotoshoot, pijnlijke wangspieren en 100den foto’s later (zonder overdrijven!) gingen we dan aan tafel voor een feestmaal klaargemaakt door enkele vrouwen in het dorp. Allemaal samen genoten we van een heerlijke ‘Picante de Cuy’ en namen we afscheid van deze prachtige 2 maanden en de ongelofelijk lieve bewoners van Tres Manantiales.

Een laatste rit door de bergen van Tres Manantiales en op het hoofdkantoor van Islas de Paz Perú stond er al opnieuw een afscheidscomité op ons te wachten. Met alle werknemers van IDPP waren we nog een laatste keer gezellig samen en we kregen een fantastisch leuk afscheidscadeau: dé gele Iles de Paix – Islas de Paz Perú T-shirt, zo horen we nu helemaal bij de IDPP-familie.

Nog een kleine anekdote! Peruvianen zijn ongelofelijk onsubtiel, zowel bij het afscheid in Tres Manantiales als in de oficina waren ze onze verrassingen aan het voorbereiden terwijl we erbij stonden ofwel obviously iedereen plots verdwenen was in een vergaderzaal terwijl er geen vergadering gepland stond. Een echte verrassing was het dus niet meer, maar toch ongelofelijk lief! Na 2 maanden hebben zowel de bevolking van Tres Manantiales, de werknemers van Islas de Paz Perú als alle andere mensen die ons van dichtbij of verderaf gesteund hebben toch wel een bijzonder plekje in ons hart veroverd. We werden ongelofelijk warm onthaald, iedereen was heel erg lief en Tres Manantiales-Huánuco werd tijdelijk onze thuis ver weg van huis. Bedankt IDPP-familie, jullie gaven ons een unieke ervaring die we nooit gaan vergeten!

Omdat Perú een adembenemend mooi land is, besloten zowel Bruno, Laure als Jasmine nog even rond te reizen in het prachtig Perú. Bruno blijft nog tot 7 oktober in Zuid-Amerika en gaat zowel Perú als Bolivia gaan ontdekken. Laure en Jasmine keren op 7 september terug naar huis en spendeerden 10 dagen in het prachtige Cuzco. Daar beleefden ze het ene avontuur na het andere. Tijdens de uitdagende Salkantay trekking overwonnen ze onder andere de Salkantay Pass (+-4600m), het Humantay Lake én als kers op de taart eindigen ze met een 2000-tal steile trappen om op dag 4 het wereldwonder Machu Picchu te gaan bewonderen. Hun monden vielen wijd open bij het zien van al dat moois dat de Inca’s daar gerealiseerd hebben. Ook bij het bezoeken van de Rainbow Mountains en Red Valley waren ze erg onder de indruk van deze unieke natuurpracht, opnieuw een ongelofelijke ervaring op 5000 (!) meter boven de zeespiegel. Afsluiten deden ze met een quadtoer in de omgeving van Moray en Maras en een bezoek aan eeuwenoude zoutmijnen. Helemaal opgeladen en klaar om naar huis te gaan vlogen ze naar Lima om erna via NYC naar Brussel terug te keren.

Bedankt Perú, bedankt Humasol, bedankt Islas de Paz Perú en bedankt aan iedereen die dit prachtige avontuur mogelijk gemaakt heeft! Muchos besos, Equipo baños secos: Bruno, Laure y Jasmine