Lieve lezers,

Na de deugddoende vakantie hebben we natuurlijk niet stilgezeten. In dit blogbericht schrijven we over de aankomst van onze elektrische fiets en scooter én over het vertrek van een teamlid.

Na de vakantie waren we helemaal herbronnen en stonden er twee grote motivators klaar: een witte elektrische fiets en een zwarte elektrische scooter! Voor de vakantie hebben we veel enquêtes afgenomen en veel data verzameld, maar we waren er natuurlijk nog lang niet. Het klantensegment moest nog duidelijker gedefinieerd worden, de e-bikes moesten getest worden en het financieel plan moest vervolledigd worden.

Daarom zijn we meteen aan de slag gegaan. We combineerden het uittesten van de scooter met het interviewen van mensen. We gingen naar winkeleigenaars, naar universiteitsstudenten, voerden dagenlange discussies over het financiële plan en om uit te waaien maakten we lange ritten met de scooter. De batterij moest van 100% tot 0% leeg gereden worden.

Toen Adamou alleen ging testen, legde hij meer dan 80km af met 1 batterij. Met wat extra gewicht van een tweede persoon, geraakten we amper aan 60km. Een niet verwaarloosbaar verschil dus! Met deze gegevens konden we concrete vragen stellen aan de mensen. De e-bikes zijn ideaal als de klanten op 1 dag minder dan 60km afleggen, dus probeerden we per klantensegment te berekenen hoeveel kilometers per dag worden afgelegd.

Iedereen was wild van de scooter, hij zag er leuk uit, ging snel genoeg en: wow, het rijdt zonder geluid!? De fiets werd minder warm onthaald; ‘wow het is wel vermoeiend om te trappen.’ De elektrische fiets ondersteunde tot en met 25 km/h, als je sneller wilt gaan, moest je serieus trappen. Hierdoor lag de fiets altijd achter op de scooter en waren de uitstapjes best wel vermoeiend. Gelukkig kunnen we ook waardevolle informatie halen uit de negatieve punten van de fiets. Zo kunnen we nog beter onze value proposition definiëren.

De week ging snel voorbij. En dat betekende leuk én minder leuk nieuws. Zaterdagavond stond er een spelletjes- en uitgaansavond gepland met de andere twee Humasollers, David en Arno. Aan de andere kant betekende dit dat het laatste weekend samen met Emilie was aangebroken. Om haar studies eerst te zetten, had Emilie besloten om vroeger terug te keren om haar herexamens mee te doen. Het weekend was zeker geslaagd! David en Arno hadden een zalige maaltijd gekookt, met verse groentjes van de markt. We dronken lokale drankjes, nodigden onze buurman uit en speelden heel intens een geavanceerde en niet-politiek correcte versie van ‘Weerwolfje’. Toen de beschuldigingen hoog opliepen, besloten we om het spel te laten voor wat het was en te gaan dansen!

We hadden gekozen om naar ‘Le Billionaire’ te gaan en het was alles waar we van droomden: een aangename club met leuke muziek, drankjes aan Leuven-prijzen en veeeeeel dansende locals. Een echte aanrader! We dansten tot de vroege uurtjes en hadden een fantastische avond. Voor meer details refereer ik naar de uitspraak ‘What happens in Parakou, stays in Parakou.’

 

Met een beetje hoofdpijn door de vorige nacht kwam onze zondag traag op gang. Om in stijl af te sluiten, gingen we hamburgers eten bij Dody’s pizza. Perfect eten voor ’the day after’ én een gezellige plek voor een laatste avondmaal. Het was super gezellig en de groep was hechter dan ooit. Het was dan ook met pijn in het hart om maandag ochtend om 6u op te staan om Emilie uit te wuiven.

Helemaal alleen nam Emilie de bus naar Cotonou. Gelukkig was het een fijne busrit met heel veel slapen en een nieuwe vriendschap met de vrouw naast haar. De Beninese gastvrijheid bereikte weer nieuwe hoogtepunten toen de vrouw haar broodje advocado deelde, zomaar, omdat een volledige baguette voor haar te veel was.

De vlucht vertrok pas dinsdagavond, dus besloot ze om maandagavond nog een kunsttentoonstelling te bezoeken. Dinsdagochtend stond nog heel snel Ouidah, de bakermat van slavernij en voodoo, op het programma. Het gemis was groot,  het waren fijne bezienswaardigheden en enorm interessante verhalen, maar het was niet hetzelfde zonder de andere Beninja’s.

Met pijn in het hart stapte ze op het vliegtuig. Ondertussen is Emilie goed thuis aangekomen, geacclimatiseerd aan de Belgische luxe en worden de eerste pagina’s intens gestudeerd.

Nog super veel succes daar in Parakou, mijn lieve Beninja’s!

Humasol