Sinds het vorige blogbericht hebben we hard gewerkt om de bouw van onze baños secos zo snel mogelijk vooruit te laten gaan. Niet alles verliep even vlot, maar stilaan rijzen onze toiletten één voor één de grond uit! Even overlopen hoe dat gebeurd is.
Alle toiletten waren ondertussen al voorzien van een stevige fundering van 50 cm diep en een betonnen ringfundering. Bovenop die minutieus gegoten ringfundering konden we beginnen metsen. Hiervoor lieten we 8000 Peruviaanse ladrillos of bakstenen leveren om onze toiletten te bouwen. Alle 8000 ladrillos werden één voor één ingeladen in een grote vrachtwagen en vervoerd naar Tres Manantiales. Met bakstenen alleen kan natuurlijk niet gemetst worden, dus kochten we ook ineens 100 zakken cement van elk 42kg aan, alweer een vrachtwagen vol. Zowel de bakstenen als de zakken cement moesten ook één voor één uit de vrachtwagen geladen worden. Een gigantisch zwaar werk, maar gelukkig kregen we veel hulp van de lokale bevolking!
Vijf rijen bakstenen werden zo mooi als mogelijk op elkaar gemetst. Niet altijd even evident, want Peruviaanse bakstenen zijn vaak niet al te recht en de ene kan gerust enkele millimeters groter of kleiner dan de andere zijn. De mortel die gebruikt wordt om te metsen bevat naar Peruviaanse gewoonte heel veel zand en weinig cement. Maar kijk, de muurtjes staan min of meer recht en zijn zeker stevig!
Bakstenen alleen zijn niet voldoende om de composteerkamers waterdicht te maken, daarom worden alle muren nog eens geplamuurd met een waterdicht cement. Hoopjes mezcla of cementmengsel worden op de muur gegooid en vervolgens mooi gladgestreken tot een homogeen geplamuurde wand zonder gaten. Het plamuren ziet er makkelijk uit, maar de ervaring van onze maestro de obra Curasi, daar kunnen we toch nog niet tegenop!
Bovenop het eerste deel van de gemetste muur werd vervolgens een gewapende betonplaat gestort. Een nieuwe houten bekisting werd getimmerd, 9 meter lange ijzeren wapeningsstaven werden met de hand in stukjes gezaagd en met ijzerdraad stevig aan elkaar bevestigd. Openingen voor de scheidingstoiletbrillen en ventilatiebuizen werden voorzien en alles werd mooi opgevuld met beton tot een stevige betonplaat. Om alles perfect waterdicht te maken, bestaat ook de vloerplaat in de cajas uit beton. Zo brachten we ook één van de meest cruciale delen van onze baños secos –namelijk de composteerkamers- tot een goed einde.
Na het afwerken van de compostkamers metsten we samen met ons team van trabajadores verder aan de muren. Baksteen voor baksteen lieten we onze toiletten de hoogte ingaan tot een hoogte van 2m10 boven de vloerplaat. Om een mooie resultaat te garanderen werden ook de binnenmuren van de toiletten geplamuurd. Nu is het wachten op een volgende levering materialen voor o.a. het dak, ramen, deuren en verf.
De laatste 2 weken zijn ingezet, want op 26 augustus vertrekken we uit Huánuco. Na 8 weken project nemen we nog even de tijd rond te reizen in het prachtige Perú vooraleer huiswaarts te keren. Er staat nog heel wat op de planning nu het grootste deel van de baños gebouwd zijn. De komende weken gaan we ons nog meer focussen op het sociale aspect van ons project. Elke familie moet perfect weten hoe hij zijn baño seco moet gebruiken, onderhouden en hoe alles precies werkt. Maar daarover meer in een volgend blogbericht. Nu zetten we alles op alles om alle baños op tijd klaar te krijgen!
Er wordt natuurlijk niet enkel gewerkt aan het project. Tijdens de weekends proberen we zo veel mogelijk van het prachtige Perú te ontdekken en korte reisjes of uitstapjes te maken. Perú heeft zowel Costa (kust), Selva (regenwoud) als Sierra (gebergte). Zo bezochten we eind juli Tingo Maria, ook wel de poort tot de Selva genoemd. Samen met enkele Peruviaanse vrienden hadden we een fantastische tijd in het regenwoud. Van wilde papegaaien in de Cueva de las Lechuzas, modderbaden in Aguas Sulforosas, deathriden over het regenwoud, tot zwemmen onder een waterval: we deden het allemaal!
Huánuco is omgeven door een prachtig gebergte, waar we elke dagen onze ogen op uitkijken. In Tres Manantiales kunnen we elke dag genieten van prachtige uitzichten vanop 3000m hoogte. Om nog meer van de Sierra te genieten gingen we op avontuur naar de 5 lagunas de Pichgacocha. Dit zijn 5 opeenvolgende meren op een hoogte van 3700 tot 4500 meter. Samen met Ivan en Felicidad namen we een taxi naar het startpunt en wandelden zo van meer tot meer. Hoe hoger we gingen hoe mooier de uitzichten op de Andes werden. Ieder meer had zijn eigen karakter en we genoten van elk moment. Uitgeput door de hoogte en het vele wandelen, keerden we terug naar Huánuco na opnieuw een fantastisch avontuur.
Meer over onze avonturen en het project in een volgend blogbericht!
Muchos besos,
Equipo Baños secos!
Laure, Bruno y Jasmine
Bakstenen zagen
Metsen
Vloerplaat gieten
Wapening vastmaken met ijzerdraad
Ingeniera Jasmine tekent plannen
Gringos in de mototaxi
Modderbadje in Aguas Sulfurosas
Peruviaanse amigos in Tingo Maria
Heel boeiend geschreven. Bedankt om ons op de hoogte te houden met de mooie tekst en foto’s. Nog veel moed en succes met de laatste weken!
Fantastisch werk doe je daar, je mag fier zijn op jezelf.Zal een enorme verrijking zijn voor je.geniet ervan ?
Prachtige werken daar uitgevoerd en goede uitleg is zeker nodig voor die mensen . Prima werkverslag ook en ja de boog kan niet altijd gespannen zijn dus geniet er nog maar goed van . ?
Het lijkt voor mekaar te komen! Nog even doorzetten en de banos secos staan er! En inderdaad niet vergeten het pedagogisch aspect zodat de mensen daar goed weten hoe ze die toiletten moeten onderhouden. Het einde is in zicht en daarna genieten van de toeristische attracties van het land!
Deze blog beging op een handleiding : ik ga bouwen te lijken. Er komt schot in de zaak. Alles komt in een stroomversnelling. Aan wie de eer om het eerste voltooide gebouwtje in te zegenen?
Nu begint het moeilijkste. Het project overdragen aan de lokale bevolking en hen overtuigen van een blijvend correct gebruik.
Tot nu toe al een hele prestatie.
Nog de laatste loodjes…
wat komt er veel bij kijken, heel wat anders dan het project op papier ?.kijk er vol bewondering naar dat zo’n jonge mensen er in slagen om met de plaatselijke bevolking zo iets te realiseren.nu het uitermate belangrijke laatste deel nog, zodat jullie werk een succes blijft en misschien wordt verdergezet en dan….. genieten!