We zijn ondertussen twee weken in Oeganda, heel wat indrukken rijker en dus klaar voor onze eerste blog op locatie! Hoewel een beetje later dan gepland, zijn we perfect op tijd volgens Oegandees ritme.
Twee weken geleden arriveerden we in Entebbe waar onze host, Chrispin Lutalo, ons stond op te wachten. We werden hartelijk en warm onthaald met een rondleiding doorheen Kampala. We passeerden even langs zijn geboortedorp en proefden van de lokale passievruchten en mango’s en laat ons duidelijk zijn: deze zijn overheerlijk en niet te vergelijken met wat we gewoon waren. ’s Avonds maakten we kennis met de Oegandese keuken, en ja hoor, Faith, de vrouw van Chrispin, kan bijzonder goed koken!
Voor al de curieuzeneuzen uit België vertellen we jullie hier wat meer over onze locatie. We slapen op de boerderij van Chrispin en Faith in een dorpje genaamd Kanganda. Hoewel we geen stromend water hebben, ons wassen met wat regenwater en een emmer, koken op een gasvuurtje en de komende maanden geen frigo zullen zien, voelt het na twee weken eigenlijk niet zo primitief meer aan. Via twee zonnepanelen hebben we (af en toe) genoeg stroom om onze GSMs op te laden. Gelukkig maar, want anders zouden die moeders van ons het niet overleven.
De eerste dagen hebben we gebruikt om even te acclimatiseren, de boerderij en de omgeving te ontdekken en te ondervinden wat het betekent om hier als Mzungu rond te lopen. Faith, enthousiast als ze is, wou ons meteen onderdompelen in het Oegandese leven. Zo nam ze ons al mee naar de kerk, gingen we naar twee bruiloften, shopten we Oegandese kleedjes (en een hemd voor Gilles) in Kampala en vielen we op dag twee al binnen bij de burgemeester van Mukono (ja als Mzungu kan je zo’n dingen doen :)).
Die ervaringen waren zeker de moeite, maar er moet ook gewerkt worden. Zoals jullie uit onze vorige blog weten, zullen wij Waste Masters Ltd. helpen om het composteerproces op te schalen en om klanten te vinden. In eerste instantie was het belangrijk om de werking van het bedrijf met eigen ogen te zien, al waren we natuurlijk al goed op de hoogte via onze coaches. Daarom wilden we de situatie op de composteerplot bekijken. Hier stond ons helaas een teleurstelling te wachten. We waren op de hoogte van het feit dat het composteerproces min of meer stil lag, maar hadden er toch meer van verwacht. Meteen drong het tot ons door dat er nog veel werk aan de winkel was. Daarnaast gingen we in de loop van de eerste week elk eens mee op afvalophaalronde met één van de trucks. Op het einde van de rit zagen we Katikolo, de plaatselijke stortplaats in de regio Mukono District, die voor enkele miljoenen gefinancierd wordt door de Wereldbank. De situatie was schrijnend en de geproduceerde compost, die bovendien verkocht wordt, was van erg slechte kwaliteit. Dat deed best wel pijn in ons bio-ingenieurshartje. Wij gaan voor beter!
Voor ons project zullen goede contacten cruciaal zijn en daarom proberen we op zo veel mogelijk events aanwezig te zijn. Zo woonden we een “clean-up” dag in Seeta bij waar we een hoop nuttige contacten legden met lokale media. In samenwerking met vrijwilligers en enkele werknemers van Mukono Municipality werd al het afval in de straten opgeruimd. Ook de bewoners werden aangespoord hun stukje grond op te ruimen. Een hele hoop lokale kinderen vonden ons geweldig en schoten vol overgave in actie. Spijtig was het om te zien dat de volwassenen gewoon aan de kant bleven zitten en hoogstens een dankjewel zeiden. Toen we de volgende dag hetzelfde dorp passeerden en zagen hoe er weer overal nieuw afval verspreid lag, werd ons pijnlijk duidelijk welke mentaliteit hier heers. Diee mentaliteit wijzigen zal dan ook niet eenvoudig zijn en zeker niet van vandaag op morgen gebeuren.
Gisteren stond dan de “National Agricultural Show” op het programma, een groot event waar bedrijven van alle uithoeken van het land naar toe komen om zichzelf voor te stellen. Dit was voor ons de uitgelezen plaats om contacten te leggen en op zoek te gaan naar kopers voor onze compost. Het was een dag die veel voldoening gaf maar tegelijkertijd ook zeer vermoeiend was. Een weetje: nergens op het hele event was er een vuilbak te vinden. Plastiek flesjes, dat gooi je toch gewoon op de grond?
Nu is de compostering opnieuw opgestart. Het heeft heel wat moeite gekost, maar uiteindelijk zijn we er toch geraakt. Een hele opluchting, want nu voelt het pas echt aan alsof ons project van de grond is! De volgende dagen zullen we gebruiken om de werknemers op te leiden, een economisch model van het bedrijf te ontwikkelen en ons netwerk uit te breiden.
Dit weekend nemen we enkele dagen verlof en hebben we een trip naar Queen Elizabeth National Park gepland, blijkbaar erg de moeite!
Dikke Oegandese knuffels aan alle Mzungu’s in België!
