¡Hola amigos !
Het is alweer even geleden dat we iets van ons hebben laten horen. Maar wees gerust, we zijn nog steeds alive and kicking! Het begin van ons ongelooflijk avontuur in Peru staat bijna voor de deur. Lichte zenuwen doen hun intrede, maar vooral onze nieuwsgierigheid wordt meer en meer geprikkeld. We zouden bijna vergeten dat er eerst nog examens moeten afgelegd worden…
In de voorbije maanden zijn we nog op veel verrassingen gestuit, de ene al wat uitdagender of aangenamer dan de andere.
Zo zullen we niet enkel 12 ecologische toiletten installeren in Tres Manantiales, maar zullen we in samenwerking met een ander team 14 badkamers inclusief douche, toilet en lavabo bouwen. Ons project valt onder een grootschalig project ‘Kusi Kawsay’ genaamd. Islas de Paz lanceerde dit project in 2018 en probeert hiermee de sanitatie- en drinkwatervoorzieningen in dorpjes in de regio rond Huánuco te verbeteren. Een bijzonder mooi initiatief, waar we natuurlijk met veel enthousiasme een steentje aan bijdragen. Helaas brengt het installeren van een douche in combinatie met een droog toilet in dezelfde ruimte toch wel wat moeilijkheden met zich mee. Naast het verdelen van de kosten over de verschillende projecten, creëert het integreren van een douche in een badkamer waar zich ook een droog toilet bevindt ook een vochtprobleem. Om de fecaliën optimaal te kunnen composteren mag er in geen geval water in de buurt van de composteer kamers komen, dit zou het composteerproces immers grondig kunnen verstoren.
Klinkt het allemaal nog wat vaag?
Misschien geven we best eerst eens een korte uitleg over het finaal gekozen ontwerp. Elke familie krijgt in hun badkamer twee ecologische toiletten voorzien van een speciale toiletbril die urine van feces kan scheiden. Het ene jaar wordt toilet 1 gebruikt. Na een jaar is compostkamer 1 vol, deze wordt dan afgesloten en de feces kunnen zo een jaar lang composteren tot een compost die veilig is voor huishoudelijk gebruik. Het volgende jaar wordt toilet 2 gebruikt en zo wordt er ieder jaar gewisseld. De urine kan verdund met water in een 1:5-verhouding al na enkele dagen worden gebruikt als meststof voor planten.
Naast het serieuze werk hebben we tijdens het jaar ook veel plezante momenten meegemaakt die minstens even belangrijk zijn om te vermelden.
Met de mensen uit de Spaanse les vormen we nu een toffe bende, waarmee we samen naar de cinema zijn geweest (naar een Spaanse film natuurlijk) en een praatcafé met native Spaansstaligen hebben bijgewoond. We lieten ons ook bijstaan door enkele experts die heel veel ervaring hebben in het verbeteren van sanitatievoorzieningen in ontwikkelingslanden. Zo hadden we een afspraak met Harald van der Hoek, medewerker bij de Gentse NGO Protos die gespecialiseerd zijn in waterprojecten in het Zuiden. Hij wist ons meer te vertellen over hoe we onze soft skills gaan kunnen gebruiken bij het geven van hygiëne awareness sessies en voorlichting aan de lokale bevolking. Ook organiseerden we een meeting met Joos Van Den Noortgate, sanitatie expert bij Artsen Zonder Grenzen. Hij heeft ons design grondig geanalyseerd en kon met zijn vele praktijkervaring heel veel interessante tips geven.
Het bouwen van een prototype urinoir uit gerecycleerde materialen zorgde voor lachwekkende situaties. Maar onze zelfgemaakte urinoir werkt en is goedgekeurd door Technology Manager Steven die het in zijn eigen tuin heeft geïnstalleerd én uitgetest. Ondanks de soms nogal stroeve communicatie en taalbarrière met Adriana en Zuleyda, onze Peruviaanse medestudentes, hebben we met hen toch al veel plezier kunnen maken tijdens de Skypesessies. Dat belooft voor in Peru!
Onze inentingen voor gele koorts, rabiës, buiktyfus en hepatitis A en B zijn gezet, de paspoorten liggen klaar en de vluchten zijn geboekt. Morgen geven we nog een laatste presentatie over ons eindverslag en dan is het enkel nog wachten op een GO van Humasol.
¡Hasta Pronto!
Laure, Bruno y Jasmine
