PART 1: HIGH FIVE!

Vorige blog konden we uitpakken met een belangrijk nieuwtje: ons frame was geïnstalleerd! En we kunnen nu ook weer terugkijken op enkele bewogen weken. Door een ernstige verslechtering van de internetsituatie in het ziekenhuis, en dit gecombineerd met Lars’ en Laura’s afwezigheid (rarara, waar zouden ze heen zijn geweest?) en Jolans onkunde om te werken met WordPress (de online tool waarmee deze blogs opgesteld worden) verschijnt deze blog negen dagen later dan gepland. Er is zodanig veel gebeurd dat jij, beste lezer, vertrokken bent voor een minstens een half uur durende onderdompeling in onze Tanzaniaanse avonturen!

Het weekend was alweer rustig. Zaterdag zijn we met Tanya lekkere hamburgers gaan halen en zondag zijn we met Samuel (van de koffieplantage) en een vriend van hem, Justin, een korte wandeling gaan maken op Ngoja Hill, de heuvel achter het ziekenhuis. Het uitzicht was er supermooi, en we konden van ver zelfs onze nieuwe zonnepanelen zien liggen op het ziekenhuis. De tocht ging verder langs brakke wegjes, over mierenhopen en via de gamele brugjes over het riviertje Mbembe, waarvan geloofd wordt dat het je zonden wegspoelt als je er in baadt. Nadien zijn we gaan poolen met Samuel in Nkoaranga. Het was geen café, maar gewoon een afdakje waaronder 2 deftige pooltafels opgesteld stonden. Het was er best druk en aan de ene tafel was een stuk of 20 luidruchtige tienerjongens bezig met een spelletje gamble, waarmee hier veel geld kan worden verdiend. Wij (of beter gezegd Lars) konden aan de andere tafel spelen.

Woensdag werd verdergewerkt aan de installatie van de overige elektronische componenten. We namen ook een kijkje bij het project van onze Amerikaanse medebewoners, die een incubator aan het maken waren. Dat is een soort van babyheater. Ze hebben het design helemaal zelf uitgewerkt, en hebben deze ook vanaf 0 in werkelijkheid opgebouwd. Op donderdag konden we dan de laatste hand leggen aan onze solar-installatie!!! Enkel nog wat laatste settings ontbraken, omdat we de goede softwareprogramma’s bij gebrek aan wifi niet konden downloaden. Omdat Thadeus op vrijdag niet kon komen, zal dat dus (hopelijk) voor maandag zijn, maar we kunnen zeggen dat de installatie voor 99% afgerond is! HIGH FIVE! ’s Avonds zijn we met de Amerikanen uit gaan eten want het was hun laatste avond bij ons.

Vrijdagochtend stond een onprettige verrassing voor ons klaar. Terwijl Laura en Lars de ethernetkabel aan het leggen waren die de installatie met het internet moet verbinden voor een vlotte opvolging en controle, ontdekten ze dat een van de waterleidingen in het dak van de male ward had besloten te gaan druppen. Uiteraard was dat recht boven het kamertje waar al onze elektrische componenten opgesteld stonden. Gelukkig had het nog niet op onze componenten gedrupt, maar als het lek niet snel hersteld zou worden, was het op een ramp uitgedraaid. Op den duur was het water zelfs langs de lightbulb naar beneden aan het druppen en heeft Lars zich geëlektrocuteerd aan een waterleiding. Alles kan hier. Gelukkig heeft loodgieter Emmanuel het lek, na het eerst eigenlijk te verergeren, toch weten (tijdelijk) op te lossen. Zo gaat dat hier: alles wordt ‘temporarily’ opgelost. Een beetje van de enige echte ‘Duck Tape’ en een plastic bakje waren in deze oplossing de hoofdrolspelers. Ondertussen was buiten een grachtje gegraven om de kabel te kunnen ingraven, zodat ze niet overal in de lucht zou hangen. Er moest immers kabel worden aangelegd van de male ward helemaal naar de pharmacy, want daar staat de router. Na prutsen met kabels door buizen en conduits, en na heel wat gesakker om de RJ45 connectors op de kabel te bevestigen, lag de lijn er. We namen verder ook afscheid van onze Amerikaanse vrienden en kookten lekkere spaghetti.

Omdat zondag een rustdag is, namen we dat letterlijk en gingen we lekker eten in Rivertrees, een vakantieresort waar lekkere pizza en andere westerse cuisine te vinden is. Omdat er weinig gasten aan het zwembad lagen, mochten wij van de receptionist ook een plonsje nemen. Helaas schoof de zon voor de wolken maar het werd toch een relaxte namiddag. Plots kregen we een telefoontje. Of we niet mee wilden op safari. Faces of Africa, een van de 25 companies die we gecontacteerd hadden, had 2 mensen die woensdag zouden vertrekken en vroegen of we mee wilden. Aangezien ons project zo goed als klaar was, we wel wat vakantie verdienden en de prijs heel goed was,hapten we toe! Maandag naar Arusha, afspraak op het kantoortje, dollars gaan afhalen bij Barclays en dat was dat! Omdat het vertrek zo plots was, moesten we ons ook plots haasten voor het project want er waren nog wat dringende dingen die best voor de safari afgehandeld moesten worden, zoals de vergadering met Tanya over het finale budget, een skypesessie met onze coach Willem-Jan en laatste settings van de Color Control.

Alles was geregeld, dus Lars en Laura konden beginnen pakken voor een 5-daagse safari naar Tarangire en Serengeti National Park en Ngorongoro Conservation Area! Jolan besloot niet mee te gaan, want hij wou geld uitsparen om de Kilimanjaro te beklimmen. Hij start maandag 21 augustus met dit avontuur.

PART 2: BIG FIVE!

DAY 1 – TARANGIRE NATIONAL PARK Woensdagochtend waren we heel vroeg uit de veren en gepakt en gezakt vertrokken we naar Arusha. We maakten kennis met onze eerste medereiziger Abdul en vertrokken naar Tarangire National Park. Dit park staat bekend om zijn grote olifantenpopulatie en dat werd meteen duidelijk! Na vijf minuten stond een reuzenexemplaar op 2 meter van onze safarijeep (een Toyota Land Cruiser, vierwielaandrijving uiteraard, 2.3 ton, 6 cilinders, pop-up roof, 7 zitplaatsen en 8 stopcontacten). We zagen heel wat dieren, van gnoes over aapjes, gazelles, impalas tot als kers op de taart een troepje leeuwen! ’s Avonds reden we naar Lilac Campsite, waar grote tenten met comfortabele veldbedden, onze 2e medereiziger Goutham en een heerlijk avondmaal van onze kok Jamal op ons stonden te wachten!

DAY 2 AND 3 –SERENGETI Omdat Serengeti niet bij de deur is, wordt het grootste deel van de dag besteed aan rijden naar daar. De route naar Serengeti loopt dwars doorheen de Ngorogoro Conservation Area. We hielden wel even halt bij het viewpoint over de Ngorongoro Crater, die de laatste safaridag op het programma staat. Van heeeel ver zagen we met de verrekijker een neushoorn. Tegen 15u konden we dan de indrukwekkende Serengeti binnentreden. Dit park beslaat ruim 14000 km² (dat is ongeveer de helft van de oppervlakte van België) en is gekend om zijn oneindig uitgestrekte vlaktes. Hier komen de dieren niet voorbijgewandeld, goed uitkijken en een goede verrekijker bij de hand hebben zijn een must. Ook een ervaren gids is onontbeerlijk! Maar met Goodluck hadden wij de beste driver die er is. Laten we het er op houden dat hij zijn naam alle eer heeft aangedaan, want in Serengeti zagen we alles dat er te zien is. 4/5 van de Big Five was al in de pocket! Enkel de neushoorn ontbreekt nog, maar deze leeft niet in Serengeti. De Nguchiro campsite was iets minder luxueus dan Lilac. Onze eigen stevige tenten waren echter snel opgezet en ondanks de regen was het een rustige deugddoende nacht. We hebben zelfs niks gemerkt van de hyena’s die blijkbaar tegen de ochtend hadden rondgelopen op de campsite. Ja, in de Serengeti kampeer je in het wild. Hekjes kennen ze hier niet. We verbleven 2 nachten in Serengeti. Het park is zodanig groot dat het anders niet de moeite zou zijn.

DAY 4 AND 5 – SERENGETI AND TRIP TO NGORONGORO In de voormiddag stond de laatste gamedrive in Serengeti op het programma en zagen we eindelijk het zeldzame luipaard. We waren niet de enige geïnteresseerden, want al gauw stond een file van 35 safarijeeps aan te schuiven om iets dichterbij te kunnen gaan zodat de toeristen met hun Canon met 50 cm lange lens het perfecte vakantiekiekje kunnen schieten. Ook dat hoort bij safari… De namiddag werd gespendeerd aan rijden naar Simba Campsite bovenop de crater rim. Ngorongoro crater is eigenlijk de krater van een lang uitgedoofde vulkaan. Binnenin de krater zit een enorme concentratie aan dieren die niet uit de krater weg kunnen. Ideale plek voor een safari dus! Onze camping bevond zich op de kraterrand. Dat is 2400m boven de zeespiegel, dus verrassend koud! Na een nacht tussen de zebra’s (die komen elke nacht daar grazen) vertrokken we met onze dikste trui én regenjas naar de krater. De temperatuur lag zonder twijfel redelijk dicht bij 0. Het landschap in Ngorongoro is fenomenaal, bijna surrealistisch, zoals een maanlandschap maar met geelbruine grasplukjes. Maar het loopt er vol dieren. Ongelooflijk. Je kan niet ergens heen kijken zonder een dier te zien. Helaas zagen we de neushoorn niet en moesten we tegen 15u de krater uitrijden met slechts een 4/5 voor de Big Five (hoewel we de rhino eigenlijk al van ver hadden gezien op dag 2, technisch gezien dus een 5/5!), maar uiteraard maakte dat deze safari niet minder onvergetelijk! Het was een schitterende ervaring!

Volgende keer: In de volgende blog kunnen we hopelijk de manual presenteren die we nog gaan opstellen voor de solar installatie, en volgt ook een uitgebreid verslag van Jolans avonturen op weg naar het hoogste punt van Afrika.