“Listo!!!”, roepen we hier in Peru. De zonnedroger is af! Daar is natuurlijk nog een hele hoop werk aan vooraf gegaan de voorbije 2 weken:

Allereerst stond op het to-dolijstje om het stalen frame verder af te maken. De prosperidad had in een schuurtje een kolomboor staan waardoor het boren van de gaten een stuk aangenamer werd. Eens alle gaten waren geboord en elke bijhorende bout en moer was aangedraaid, was het tijd om het plastic zeil af te maken. Die plastic zou op het stalen frame bevestigd worden met behulp van velcro en zo de buitenkant van de zonnedroger vormen. We konden rekenen op een lieve naaister in Chirinos om de velcro te naaien op het plastic zeil. Toen we voor de derde keer afkwamen met onze plastic om nog extra stukjes velcro erop te laten naaien, werd het voor haar al wat moeilijker om haar glimlach te behouden. Dit omdat het niet evident is om plastic vellen met afmetingen tot 2 op 6 meter onder een stikmachine te krijgen, toch bleef ze ons steeds helpen met veel geduld.

Logischerwijs moest vervolgens de andere kant van de velcro geplakt worden op de stalen buizen. De juiste lijm hiervoor vinden was niet vanzelfsprekend. Eens de juiste gevonden, bleef de velcro gelukkig goed bevestigd aan het stalen frame.

Intussen trokken we met de motto naar een kennis van de prosperidad. Deze man is een uitstekende houtbewerker en maakt voor de prosperidad de bandeja’s voor hun zonnedroger. Hij was ook bereid om voor ons bandeja’s te maken en dit op een verrassend korte tijd. (Bandeja betekent in het Spaans letterlijk plateau. In de koffiewereld wordt het gebruikt om een rechthoekig frame, waarover gaas gespannen wordt, te benoemen. Het is dus eigenlijk een soort roosterbak waarop de koffie kan liggen om te drogen.)

Op het einde van week 5 kwamen we op het geniale idee om hot-dogs te maken… Je hoort ons wel al aankomen: dat was niet ons beste plan! De nacht erop werd Charlotte ziek waardoor ze een dag in bed met koorts spendeerde. De rest van de groep volgde al snel, enkel Alessandro had niet meegegeten van de hot-dogs waardoor hij gespaard bleef.

In het weekend bezochten we Playa Hermosa, de projectlocatie van Alden en Simon. Zij herstellen er de hydro die de voorbije jaren door Humasol gebouwd is. De natuur is er prachtig en het dorpje erg authentiek. Voor het vervoer konden we rekenen op de mannen van de municipalidad, de plaatselijke politie. Het was een grappig beeld dat maar liefst acht stoere en bewapenende mannen uit de pick-up sprongen om ons op te halen in het rustige en kleine dorpje.

Dinsdagavond was de zonnedroger af, op enkele kleine aanpassingen na, zoals het toevoegen van de pvc-buizen, het zwarte zeil van de zonnecollector knippen, piketten kopen en in de grond bevestigen.


Uiteraard is het cruciaal om de doeltreffendheid van de zonnedroger na te gaan. Hiervoor moesten  we de zonnedroger naar het veld van de prosperidad brengen. Na veel zagen, zeuren en vooral wachten kwam eindelijk de mottotaxi die zou zorgen voor het vervoer. Al snel bleek dat de mottotaxi afmetingen had van 1m22 op 1m75 terwijl de zonnedroger afmetingen had van 1m25 op 2m…. Maar niet getreurd, ze boden gauw een typisch Peruviaanse oplossing aan: we gooien de zonnedroger gewoon horizontaal op de mottotaxi en jullie moeten hem dan maar vasthouden. In het veld stelden we de zonnedroger op naast de zonnedroger van de prosperidad en legden vervolgens koffiebonen in de bandejas.

Om vervolgens de werking van de zonnedroger te testen heeft Jeroen, onze coach, door het jaar sensoren gemaakt en geprogrammeerd. Deze moesten nog gekalibreerd worden en een foutmelding in het programma moest opgelost worden. Na lang sukkelen slaagden we ook hierin! Nu kunnen we de invloed van de zonnedroger op het droogproces opvolgen. Tot slot zijn we reeds begonnen met het schrijven van de Spaanse handleiding. Deze zal uitgedeeld worden aan koffieboeren, zodat ze kunnen zien hoe het systeem in elkaar zit. Hopelijk wekken we zo hun interesse op!

Humasol