Dag allemaal,
Het is alweer even geleden dat we van ons hebben laten horen. Hieronder volgt een samenvatting over wat we afgelopen twee weken hebben uitgespookt.
In het begin van week 3 hebben we ons voornamelijk bezig gehouden met berekeningen en dimensionering voor de kisten waar we onze batterijen en zonnepanelen in bewaren. Daarnaast bereidden we ons ook voor op de twee sessies die gepland waren op het einde van de week. De eerste sessie donderdag was er één om ons zelf voor te stellen aan de bevolking in Nianing en om uitleg te geven bij wat we hier exact doen. Met onze kar met daarop een zonnepaneel voor de garagepoort spraken we geïnteresseerden aan. Na een anderhalf uur besloten we zelf met de kar op schok te gaan met behulp van Abdoulaye (dit is niet Abdoulaye de elektricien maar een student elektronica die ons met veel plezier wil helpen tijdens het project) om zo het petanquespel verderop te onderbreken. Aangezien er op slechts een half uurtje rijden hiervandaan een gigantisch zonnepanelenpark is, met een vermogen van 20 MW voor de energienerds onder ons, waren velen zich al bewust van deze manier van energieopwekking. Zo konden we demonstreren hoe groene energie een rol in hun leven kan spelen, door zelf enkele panelen te kopen, of door de installatie die we aan het maken zijn te huren. Achteraf zijn we dan uitgenodigd bij iemand van de rand van Nianing, waar er helemaal geen elektriciteit aanwezig is, om eens te kijken hoe we hem konden helpen om een lampje te laten branden zodat hij ‘s nachts brood kan bakken. Als we iets goedkoop en gemakkelijk vinden, is het mogelijk om dit uit te breiden naar andere gezinnen in de buurt die een lampje in de avond zeker en vast kunnen gebruiken, aangezien het al donker is rond 8 uur.
Daarnaast hebben we de dag erna, op vrijdag 21/07 les gegeven aan een klas in de lokale school. Een uitleg geven, in het frans, aan jongeren tussen de 14 en 18 jaar, die zeer weinig weten over elektriciteit, is geen lachertje. En toen Pape, de eigenaar van de lokale basketbalploeg, en tevens onze huisbaas, ons de dag ervoor kwam zeggen dat onze les waarschijnlijk voor 40 of 50 studenten was (achteraf bleek het er ‘maar’ 35 te zijn), was de slaap die nacht ver te zoeken. Achteraf gezien verliep het eigenlijk vrij vlot, beter dan we hadden kunnen voorstellen. Hopelijk kunnen we in de loop van de volgende weken nog enkele lessen geven die voortgaan op deze ene les voor de kinderen die meer geïnteresseerd zijn.

Het lokale schooltje waar we onze inleidingsles elektriciteit hebben gegeven

Omdat we natuurlijk ook naar Senegal gekomen zijn voor een nieuwe cultuur en om de omgeving te leren kennen, besloten we zaterdag de toeristische toer op te gaan. ‘Foret de Bandia’ en ‘ile de coquillages’ waren 2 plaatsen in de buurt die ons aangeraden werden door ons gastgezin. En gelijk hadden ze, beide plaatsen waren prachtig. In de voormiddag moesten we zeker naar het ‘Foret’ gaan, een wildreservaat van 3500 ha waar er o.a. giraffen, struisvogels, zebra’s, katachtigen… vrij rondliepen, aangezien de dieren in de namiddag zouden schuilen voor de warmte. Ondanks de prachtige natuur, voelden we ons een beetje in een dierentuin, de dieren keken nauwelijks meer om naar onze auto die ons rondvoerde, en na een half uur hadden we eigenlijk alles al gezien wat er te zien valt. Wat niet wegneemt dat het zeker en vast een goed Senegalees alternatief is op een echte safari.
Ile de coquillages is een eiland aan de monding van de Saume met de Atlantische Oceaan, en zoals de naam al doet vermoeden is de grond volledig bezaaid met schelpen. De mangroves in de buurt, de prachtige vogels en de kanotocht over de Saume zorgden daarbij voor een even onvergetelijke namiddag, vooral ook omdat we weer eens moreel verplicht werden om de lokale handelaars te steunen door houten beeldjes te kopen (verwacht jullie al maar aan souvenirs bij onze terugkomst).

Selfie van op de kanotocht bij de mangrovebossen

Panorama van het kerkhof nabij l’ile aux coquillages

De week daarna (vorige week dus) was het tijd om aan het werk te gaan. Hoewel we tamelijk veel hebben kunnen doen, verliep het toch niet volledig volgens plan aangezien onze lasser niet altijd veel tijd had voor ons. Hij heeft namelijk een ander project lopen en bovendien zijn heel wat van zijn werknemers naar het platteland om te helpen op de velden. Tijdens deze week zijn we erin geslaagd om de twee kisten volledig af te werken.

Onbetaalde kinderarbeid is een term die ze gelukkig nog niet kennen in Senegal

De box waar de zonnepanelen in opgeborgen worden tijdens het transport krijgt ook eindelijk vorm

Met de professionele hulp van de timmermannen van de broeders kon de batterijenkist in geen tijd in elkaar gestoken worden

Zoals in onze eerste blog vermeld is geweest, valt de elektriciteit uit als het regent, en aangezien het regenseizoen was veronderstelden we dat we wel dagelijks voor enkele uren geen elektriciteit zouden hebben. Dit was echter niet waar, in de eerste week hebben we enkele keren veel regen gehad, maar sindsdien bijna niets. Tot vorige zaterdag… Juist op het moment dat we beslissen om nog eens te gaan eten in een lokaal restaurantje barst de hemel open. Het duurt niet lang of we konden een beetje pootje baden, en aangezien er 80 procent van het jaar geen regen valt in Senegal, is er dus alleen maar een terras beschikbaar voor te eten. Goed weggedoken onder een parasol (die nu dienst doet als paraplu) eten we vlug ons bord leeg en haasten we ons naar huis.
De schade van dit onweer liet zich voelen. Er was namelijk een elektriciteitspaal omgevallen in onze regio waardoor we voor drie dagen geen elektriciteit hadden. Dit was een serieuze streep door onze rekening aangezien we onze lasser net voor dat moment hadden gereserveerd. Dit betekende ook dat onze diepvries niet meer werkte, en we dus een deel van ons eten moesten weggooien. Daarnaast was onze drijvende kracht van de groep (ahum ahum) vrij ziek, Wannes heeft de hele zondag zich het toilet toegeïgend en het duurde nog wel even voor hij weer zijn goeie oude zelf was.
Zondag besloten we om thuis te blijven en de sfeer van de verkiezingen op te snuiven. Dit was het perfecte moment om hen het bijpassende kaartspel ‘presidenten’ aan te leren. Na een aantal uren spelen hadden de merde en vice-merde het nog altijd moeilijk om hun ‘jokèrs’ (dit woord zorgde altijd voor hilariteit bij de familie) af te geven. Hopelijk tricheren ze hier niet evenveel bij de verkiezingen zoals bij een gemiddeld spel presidenten.

Op de dag van de presidentsverkiezingen zelf presidenten (kaartspel) heeft wel een zekere soort ironie

Nu we in het midden van week 5 zijn, hebben we al het frame op de kar kunnen lassen en de profielen kunnen vijzen op onze zonnepanelen. Hopelijk is het weer ons goedgezind zodat we zonder al te veel problemen kunnen voortwerken.
WGK out

De eerste test van de aanhangwagen was een groot succes

Tijdens deze test moest er natuurlijk iemand zich opofferen om de materialen vast te houden

Voor een volledige bescherming tegen het weer, is een tweede couche verf noodzakelijk, en een beetje regen houdt ons niet tegen om te schilderen

Op de dag van de presidentsverkiezingen zelf presidenten (kaartspel) heeft wel een zekere soort ironie

Humasol