Habari za asubuhi! Het is al een hele tijd  geleden dat nog een blogbericht van onze Tanzaniaanse avonturen verscheen. Er is echter een logische verklaring voor: het project vordert niet zo (maar niet echt verbazingswekkend;  this is Africa) en dus hadden we nog niet veel interessants om over te vertellen. Toch dateert het laatste nieuwtje van 10 juli, dus al 2 weken geleden. Verwacht je dan ook maar aan een hele boterham! In het geval dat onze vorige blog niet meer zo vers in het geheugen ligt, kan je deze hier herlezen. Klik in dit blogbericht op de foto’s voor een grote versie van de foto en wat meer uitleg!
Dinsdag 11 juli: PBNJ We zaten met ons drietjes gezellig aan de ontbijttafel, toen plots de voordeur openging. Onze 3 Amerikaanse medebewoners, die een maand lang bij ons zouden vertoeven, waren gearriveerd. Nafurahi kukutana nawewe! Jason, Miles en Nilen zijn studenten die via het programma Engineering World Health van Duke University de ziekenhuisapparatuur waar nodig komen herstellen. Het zijn toffe gasten en ze vlogen meteen in hun werk. ’s Avonds zijn we met z’n allen en Tanya mishkaki en reepjes rundsvlees (nyama choma) gaan eten. Onnodig te zeggen dat de slappe frietjes (chipsi) die erbij werden geserveerd op geen enkele manier konden tippen aan onze Belgische nationale trots! Omdat 5 mishkakibrochetjes per persoon en 2 kilo vlees niet genoeg was om onze magen te vullen, eindigden we de dag met een kaartspel ennnn…. verse pannenkoeken!
Jolan druk aan het werk
Samen met Thadeus werd verder nagedacht over de PV-installatie. Nu we ter plekke zijn, beseffen we eigenlijk dat er heel wat zaken zijn waarmee we tijdens de voorbereiding van het project geen rekening hebben gehouden, simpelweg omdat we het niet wisten. Zo is bijvoorbeeld de elektriciteitsgenerator hier het grootste probleem, nog meer dan het steeds wegvallende staatnet. Slechts een fractie van de energie die de generator opwekt, wordt ook effectief aangewend. M.a.w. heel veel opgewekte energie wordt niet gebruikt en gaat dus verloren.  Dit terwijl de brandstof voor de generator superduur is, en dit dan ook dé grote kost is voor het ziekenhuis. We hebben nieuwe plannen uitgewerkt om te proberen de generator zoveel mogelijk uit te kunnen laten staan. Dit is de enige manier waarop het ziekenhuis daadwerkelijk veel geld kan besparen.
Zoals de zon plots door grijze regenwolken breekt, kwam de oplossing voor ons probleem aangewandeld in de handen van een elektricien: een LED-lamp van 15W. Hij stelde deze lamp voor om de gerenoveerde male ward te verlichten. Wij waren geïnteresseerd en besloten de lamp te testen. Hij gaf bijzonder veel licht voor zo’n ‘laag’ verbruik en dus gingen we op zoek naar zulke lampen. Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat lampen van 7 en 9W voldoende waren voor het verlichten van de afdelingen, wat een belangrijk gevolg had. Wij hadden eerst onze berekeningen gedaan met 40W-lampen. Als we de 7 en 9W gebruiken, kunnen we niet alleen de male ward, maar meteen ook de female ward en children ward verlichten met onze zonnepanelen! Hierdoor zijn zo goed als alle belangrijke afdelingen van het ziekenhuis verlicht, en kan de generator  veel vaker uit blijven staan. Na wat overleg met Thadeus en Eric van Endasolar, werd het plan donderdag gefinaliseerd, zodat dan kon overgegaan worden tot kopen van de onderdelen. Omdat het al laat werd en de meeste winkels in Arusha al gesloten zouden zijn, besloten we maandag pas onderdelen te bestellen en kopen. We hadden wel al 2 testlampjes van 7 en 9W gekocht, want we wilden zeker zijn dat ze niet meer verbruikten dan op het doosje stond. Hier in Afrika weet je nooit! Maar nee hoor, ze verbruikten, geloof het of niet, zelfs minder!
Opmetingen in het dak
‘I want solar too for my house’ Vrijdagochtend stelden we onze plannen voor op de vergadering in het ziekenhuis in het kantoortje van de medisch directeur. Iedereen was enthousiast en we kregen van enkele dokters  zelfs de vraag of we niet ook bij hen thuis solar konden gaan installeren. Vervolgens gingen we voor het eerst naar Arusha, om de stad te verkennen voor we er de volgende week op onderdelenjacht zouden gaan. We proefden ugali en wali, bezochten heel wat elektro-shops en eindigden op een terrasje met Thadeus en Augustino, een van zijn vrienden. Kwestie van wat meer contact te leggen met locals!
In het weekend bezochten we op zaterdag samen met een grote groep Amerikanen van Engineering World Health het Arusha National Park. Hoewel we heel wat administratieve problemen, 3uur vertraging en nog wat meer tegenvallers te verduren hadden, kunnen we nu toch zeggen dat we een giraf ‘in het wild’ hebben gezien. Zondag was rustiger. Uitslapen en vervolgens genieten van Tanya’s zwembad en een barbecue, kan heel veel deugd doen!
Project in one word: haiwesekani! In de week die volgde, verliep alles van ons project wat trager. Belangrijke onderdelen zoals de inverter en de panelen werden via Eric besteld, maar sommige waren niet beschikbaar of enkel in een maatje groter, enzovoort. Onnodig te zeggen dat we onze plannen enkele keren hebben moeten herberekenen. We zijn het dak ingekropen en hebben opmetingen gedaan in het ziekenhuis om het benodigde aantal meter kabel te kennen, plannetjes getekend en een boodschappenlijstje opgesteld. We zijn naar de lasser, Ombeni, gegaan om het frame te bespreken en bestellen. Toen we op woensdag eindelijk naar Arusha kabels, zekeringen, vijzen, lampen, switchen,junction box, kabel conduits enzovoort gingen kopen, kregen we midden in onze shopping een telefoontje van Eric dat we onmiddellijk moesten stoppen omdat hij met ons de plannen nog eens wou bekijken en enkele onderdelen die besteld waren, toch niet geleverd konden worden. Zelfs de panelen waren niet beschikbaar zodat we de lasser hebben moeten bellen om te zeggen dat hij zijn werk moest stopzetten, want de vorm van de panelen zou veranderen. We hadden eindelijk hoop gekregen dat er wat vaart in het project zou komen, maar nu stond alles weer on hold.
Om toch bezig te blijven, doen we wat we kunnen! Vrijdag zijn we samen met Geofrey, de ziekenhuiselectricien die met draden prutst alsof hij bijna wíl geëlectrocuteerd worden, lampen gaan installeren. Gewapend met zijn hele arsenaal aan schroevendraaiers en tangen, en met ruim 40 nieuwe lampjes en 23 holders vervingen we alle tl-buizen in de female en children ward door onze nieuwe, zuinige Led-lightbulbs van 7 en 9W. Dat klusje is toch al geklaard! Samen met Geofrey hebben we enkele zekeringen weten te herstellen of vervangen, maar er is toch nog werk aan de winkel: de belichting in de toiletten werkt niet en een boel bedrading in de female ward moet herlegd worden. We gaan Geofrey nog veel kunnen bijleren. ’s Avonds werd onze Belgische nationale feestdag bij Tanya thuis gevierd, en hoe kan dat beter dan met Jolans overheerlijke Thaise curry?
Nawesapata kahawa Het weekend was top! Zaterdag bezochten we een koffiefabriek en koffieplantage in Nkoaranga. Onze gids Samuel was een hele toffe kerel die ons heeft verzekerd dat we ’s avonds met hem en z’n vrienden gerust eens kunnen gaan poolen in een bar in het dorp. In de namiddag gingen we naar Tengeru Market om tiendehands schoenen te kopen. Onze weg zoeken tussen bergen rommel en enkele duizenden Tanzaniaanse Shilling afdingen behoort nu ook tot onze vaardigheden. De schoenen hadden we nodig voor zondag (23 juli, voor wie de tel kwijt is). We zijn een dagtrektocht gaan maken in de heuvels rond Arusha, samen met de gidsen Thomas en Frank. Het was prachtig, met veel natuur en mooie uitzichten. Een stukje van de tocht ging door een riviertje, vandaar de tiendehands schoenen van op de markt, zodat onze trekschoenen gespaard bleven van het water. Omdat beelden veel meer zeggen dan woorden, zijn hier enkele foto’s.  
Onder het stof en onder het zweet (want er was geen water) kropen we moe maar blij van zo’n prachtige dag onder ons muskietnet. Hopelijk brengt de nieuwe week veel vooruitgang in het project met zich mee!     Varia
  • Het brood is hier niet te vreten, maar gelukkig hebben we een Duitse bakker gevonden die heerlijk Danish bread maakt en zelfs koffiekoeken! Hoera! Helaas te ver rijden om elke dag heen te gaan…
  • Naast het wegvallende elektriciteitsnet is onlangs ook een ander probleem opgedoken: wegvallend stromend water. Nu hebben we af en toe tenminste een excuus om geen ijskoude douche te hoeven nemen.
  • Of we Swahili spreken? Kidogo! De mensen appreciëren het als je hen in het Swahili groet, en Jolan kreeg een hele daladala aan het gniffelen toen hij wou betalen voor de tatu muzungu!
Weetjes
  • Tatu = 3, muzungu = lichtjes spottend woord voor ‘blanke’
  • Het kleinste Euro-biljet is groter dan het grootste Tanzaniaanse Shilling-biljet.
  • Qua pintjes is hier niet veel keuze: je hebt Kilimanjaro-, Serengeti- of Safari-bier, en Savannah-cider.
  • PBNJ, de eerste tussentitel, staat voor ‘Peanut Butter and Jam’. Allemaal op 1 boterham natuurlijk. We leren veel van de Amerikanen, maar lekker eten zit er niet bij.
  • De streek waar wij zitten, is bekend voor een mineraal dat enkel hier voorkomt: Tanzanite.
Tutaonana!
Humasol