Deze week is er enorm veel gebeurd. Regelmatig gingen we naar het dorp, we planden de praktische zaken met hen en het werk kon beginnen. Nadat de geplande locatie voor onze zonnepanelen toch niet zo ideaal bleek (er stond immers een grote boom naast), besloten we om de panelen te gaan plaatsen op een huisje dat we laten maken. We zouden dat huisje in elk geval al laten maken, omdat we een veilige plaats nodig hebben om de batterijen en andere componenten op te bergen. Ook bestelden we een metalen frame bij een lasser in de stad om onze panelen stevig op het dak te kunnen plaatsen. Grachten werden gegraven naar onze richtlijnen en daarna opnieuw gegraven toen de elektricien in het dorp toekwam en onze fouten corrigeerde. Theorie en praktijk, toch best verschillend ?. We gingen elektrische kabels kopen en de huizen werden verbonden. Dit doen we voordat we de zonnepanelen en andere componenten kopen en installeren. Op deze manier hoeven we de laatste dag enkel maar de laatste componenten te halen en te verbinden, waardoor we nooit dure zonnepanelen of batterijen ergens onbewaakt moeten achterlaten.

Zaterdag werkten we nog hard door, maar zondag namen we welverdiende rust. We probeerden frietjes met kaaskroketten en appelmoes helemaal zelf te maken voor de broeders hier op de boerderij. Fien was van weinig hulp wegens ziekte (kwestie van in evenwicht te blijven met Timon die het vorige week zitten had), dus Timon droeg de verantwoordelijkheid om een belgwaardige maaltijd te bereiden. En zoals verwacht, liep het weer allemaal anders dan verwacht. Kaaskrokketten werden loodzware kaassaus en frieten werden vetdoorweekte hompen pattat. Maar ach wat maakt het uit, met grote glimlachen speelden ze het hier allemaal vlot naar binnen. Ze zijn hier niet bang van wat extra calorien, een van de broeders kapte nog gauw twee lepels suiker in zijn sprite voor we toastten op alweer een mooie avond.

Volgende week gaan we door met de installatie en hopen tegen het einde van de week alles af te hebben. We kijken uit naar het verschil dat deze samenwerking kan betekenen voor de families in het dorp!

Nog even ter zijde: Afrikanen houden van foto’s. Dat hadden we wel al eens horen waaien maar hier ondervinden we het zelf. In theorie is fotograferen gemakkelijk, de praktijk blijkt weer anders. Zie onderstaande foto’s.

Poging 1: zonder flits

Poging 2: met flits

 

En er zijn nog wat andere foto’s natuurlijk!

Fien rijdt met de auto in Afrika! Timon vindt het nu wel heel erg jammer dat hij nog niet kan rijden. We kunnen nu zelf al onze benodigdheden halen met de pickup en brengen naar het dorp.

Via de grachten in de grond en de gemaakte gaten in de muren kunnen we alle huizen verbinden met de elektriciteitskabels.

We leggen zoveel mogelijk elektrische kabels onder de grond, op die manier zijn ze beschermd tegen diefstal, en is de installatie veiliger. De jongens graven ongelooflijk snel!

Omdat er heel wat dorpelingen helpen bij de installatie kunnen ze niet gaan werken op het veld. Om ervoor te zorgen dat ze die dag toch in ieder geval te eten hebben, kochten we ingrediƫnten die de vrouwen met veel plezier klaarmaken.

Naast de bevolkingsgroepen die in de dorpen wonen, is er een nomadenvolk dat met hun koeien door de wildernis trekt. De peulen, zoals ze heten, wonen (of beter: slapen) in deze houtstapels overdekt met een zeil.

Onze visuele planning die we gebruikten om de dorpelingen mee te laten plannen en helpen. We streven naar zoveel mogelijk samenwerking!

Een van de dorpelingen is metser en zal de cabine maken voor onze zonnepaneelinstallatie. Maar eerst moeten de stenen gemaakt worden!

Elektrische kabels in een beschermende tube krijgen is een veel groter werk dan gedacht. Gelukkig kijken de kinderen immer geduldig toe.

 

Humasol