“Muzungu, How are you?” De vraag die we het vaakst moeten beantwoorden. “Bulunji!”

Zoals we in de vorige blog reeds vermeldden, werden we uitgenodigd tijdens een gemeenteraad om te vertellen over Waste Masters en het project. Volgens de uitnodiging werden we verwacht om 9am. Rond 11am kwamen we aan. Na 12am startte de ‘plechtigheid’ met het zingen van drie volksliederen, die van Oost-Afrika, Uganda en koninkrijk Buganda. De councilers waren traditioneel gekleed met gewaden en er heerste een erg formele sfeer. Er was een duidelijke agenda die strikt werd gevolgd. De woordvoerder gaf ons vier minuten tijd om onszelf te introduceren, waarbij hij nog eens expliciet vermeldde dat het zijn tijd was die hij (met een glimlach op het gezicht) aan ons gaf. We voelden ons warm verwelkomd door het publiek.

We verwelkomden Louise, een vriendin van Gil, die ons de komende weken met veel plezier komt helpen. Louise hielp mee met het maken van de eerste composthoop op de boerderij van Chrispin en zorgde ook voor een mooie lay-out van onze eerste nieuwsbrief die we zullen verspreiden naar geïnteresseerden binnen ons lokaal netwerk. Aangenaam gezelschap!

We gingen tweemaal mee op ophaalronde om twee buurten in te lichten over het pilootproject. We konden rekenen op de supervisors, Liz en Rita, om het woord te voeren naar de klanten. Zij hebben reeds een band met de klanten opgebouwd, spreken zowel Engels als Luganda en kunnen makkelijk inspelen op vragen. We waren zeer tevreden dat ze deze rol op hen namen. Op lange termijn is het immers hun project! Alle klanten accepteerden het voorstel. Helaas waren de groene kavera’s (plastic vuilzakken) nog niet geleverd. Deze introduceren we vanaf volgende week.

4 april werd Gil 25 jaar! Dat konden we natuurlijk niet zomaar laten passeren. We vroegen Silverster, een vriend van Chrispin waar we ook goed mee opschieten, welke plekken hij zou aanbevelen. Hij nam ons mee naar een plek aan het Victoria Meer in Entebbe. Het was een lange reis, maar zeker de moeite waard. We genoten van het zwemmen, frisbeeën, de zon op ons gezicht, … Onderweg huiswaarts gingen we naar Mamah’s restaurant. Geen van de vegetarische gerechten waren beschikbaar, maar gelukkig kon de chef toch een lekker vegetarische curry uit zijn mouw schudden voor de birthday-boy.

Na deze zalige relax-dag stond er een drukke dag voor de boeg: drie interessante meetings in op verschillende plaatsen in het drukke Kampala. We startten de dag met een bezoek aan een training college van BTC. BTC vroeg een bedrijf om er verschillende vuilbakken te introduceren en een klein gebouwtje te bouwen dat zou moeten dienen om het gesorteerde afval te stockeren. We stelden vast dat de leerlingen nog niet sorteerden; het awareness programma rond sorteren werd nog niet uitgevoerd. Tijdens de komende jaren zou BTC graag een programma opstellen om zowel de leerlingen uit de learning centres, als de kuisdienst het nut te laten inzien van sorteren. Mogelijks kunnen wij voor hen hierin iets betekenen. De chauffeur van BTC was zo vriendelijk om ons na het eerste bezoek naar onze volgende afspraak te brengen. We waren hem dankbaar, want het was ook voor hem niet makkelijk te vinden. We spraken de organisatie URWA (Ugandan Rainwater Association) die installaties bouwen om regenwater op te vangen. We stelden het plan van de volgende groep projectstudenten (Waste Masters 2) voor, dewelke een plan heeft uitgetekend volgens de principes van URWA om watervoorziening te garanderen op de composteersite. We kregen veel nuttige feedback die we doorspeelden naar Waste Masters 2. De mensen van URWA waren enthousiast over het plan en het project in het algemeen. Het waren aangename gesprekspartners. Na een heerlijke late lunch in een supermarkt, ontmoetten we twee werknemers van Green Youth Conservation – een organisatie in Entebbe die een aantal projecten heeft lopen met scholen omtrent natuurbehoud.

Vrijdag gingen we met Ashiraph (chauffeur bij Waste Masters) en zijn familie naar de moskee. Mannen en vrouwen gescheiden. Gil werd tijdens en na de dienst verwelkomd door de Imam. Een charismatisch man. Na de moskee nodigde Ashiraph ons uit bij zijn thuis, dicht bij de moskee. Samen met zijn vrouw en twee kinderen huurt hij een huisje dat bestaat uit één kamer. Ashiraph was erg blij dat hij ons bij zijn thuis kon ontvangen, wij voelden ons minstens even vereerd. We spraken over de Koran, zijn land waar hij ooit op wil bouwen en zijn knappe kinderen.

Vorige zaterdag ging Gil mee op afvalophaalronde om te kijken hoe de klanten hun afval sorteerden. De meesten deden het goed! Slechts enkelen gaven een gemengde zak af. In totaal verzamelden we naar schatting een 150-tal kg groen afval op. We kregen van de dumpingsite een plaats om het tijdelijk te deponeren, waar dit groen afval ogenblikkelijk nog ligt. Om de zoveel tijd (idealiter wekelijks) zullen we het naar de boerderij brengen om te experimenteren met composteren.