Tarapoto + Kabel leggen

Het laatste weekend van juli brachten we door in Tarapoto, een stad op de rand van de peruviaanse selva of jungle. Vastbesloten om veel te zien en eens goed de toerist uit te hangen, besloten we onze driedaagse goed vol te plannen met allerlei toeristentrips. De eerste daarvan was een rafting met z’n allen in de rivier. Bovendien konden we tussen het raften door met touwen tarzangewijs het water in slingeren om erna gewoon met de sterk stromende rivier mee te drijven. Wat begon als een impulsieve beslissing eindigde in een toffe voormiddag! De namiddagtrip was iets minder spectaculair helaas. In een trip naar Lamas – een bergdorpje nabij Tarapoto – werd ons een mooi kasteel en een echte volksdans van de natives beloofd. Bleek uiteindelijk dat kasteel er 7 jaar geleden gebouwd te zijn geweest door een Italiaan om zijn Peruviaanse vlam te verleiden. Geen enkele historische betekenis dus en met het gravensteen quasi in onze achtertuin waren we niet echt onder de indruk. Nadien bleek ook de volksdans eerder een meute bewegende toeristen te zijn dan een echte traditionele dans.

Nieuwe dag, nieuwe trip op zaterdag richting Laguna Azul. Opnieuw bleken we in de tourist trap te zijn getrapt. Op zich een mooi meer, maar helaas volledig toeristisch uitgemolken. Al houdt Jonathan er toch een foto met een luiaard op na! ’s Avonds konden we onze tocht toch vol adrenaline afsluiten met een sprong in het meer van zo’n 8m meter hoogte. Eens terug in Tarapoto gingen we op zoek naar wat bars om een pintje te drinken voor het slapengaan. Na de bar met het goedkoopste bier gevonden te hebben, vroegen we of we zelf wat muziek mochten draaien en konden we heerlijk dansen op de beats van DJ Willoco!

Maar bon, genoeg de toerist uitgehangen, maandagochtend zaten Jeroen en Jonathan terug op de collectivo richting projectlocatie. Brecht bleef deze week in Jaen om de ELC te testen en een pracht van een bak te lassen voor onze dumploads! Het werk in La Buitrera bestond vooral uit palen zetten, kabel trekken en kabel uit de knoop proberen halen. Tegen donderdag, toen zo goed als alle palen in het dorp geplaatst waren, moest bijna 2 km aan kabel klaargelegd worden langs het traject van de palen. Minder evident dan gedacht alleszins met zo’n dikke aluminium kabel. Al zijn we nu wel getraind voor het volgende partijtje touwtrekken! Gelukkig hadden we hulp van de lokale bevolking natuurlijk (inclusief van 3 peutertjes dankzij Jonathan zijn charmes) en tegen het einde van de week lag het grootste deel klaar. Op vrijdag hebben we dan de eerste 100m kabel, tussen turbine en het huis van Lucina, effectief kunnen ophangen. Wederom was het zeker niet evident op voldoende spanning op de kabel te zetten zodat deze niet te laag zou doorhangen. Maar opnieuw konden we rekenen op la fuerza peruana!