Weekendtrip+ La Buitrera: 16/07-24/07 (Geschreven door Gerben)

In het weekend van 16 en 17 september bezochten we Gocta en Kuélap. Gocta is een van ’s werelds hoogste watervallen met een bloedmooie omgeving errond. Het was een lange wandeling naar de voet van de waterval maar door de wonderlijke natuur rondom was dit geen probleem. Ook Kuélap was zeker de moeite waard. Het Machu Picchu van het noorden maar zonder de kuddes toeristen. In ons geval waren we enkel vergezeld door de huidige bewoners (lama’s).
In het begin van deze week begonnen we met volle moed aan het uitgraven van de headrace. Dit is het eerste deel van het tracé van de buizen.Het begon zeer vlot maar we stootten al snel op een eerste grote steen vlak aan de rivier. Al een geluk kregen we hulp van 3 stevige peruvianen die uiteindelijk na hard gezwoeg met de baretta de steen weg kregen. Na deze steen dachten we dat het moeilijkste achter de rug was, dit was echter te schoon om waar te zijn. Enkele ogenblikken later kwamen we een 2de en een 3de steen tegen die van een nog veel groter kaliber zijn dan de eerste. De moed zakte ons even in de schoenen. Hoe krijgen we in godsnaam deze gigantische stenen vol met metalen weg. Uitgraven was geen optie dus moesten we op zoek naar een andere oplossing. De lokale bevolking kwam al snel met dynamiet op de proppen. Dit vonden we voorlopig toch maar een te gevaarlijke oplossing om verantwoordelijkheid over te dragen. We lieten even deze stenen voor wat ze waren en gingen verder met het uitgraven van het resterende traject.
Op een gegeven ogenblik kwam Freek vertellen dat hij een slang had gevonden in een stapel bakstenen aan de powerhouse. We trokken samen met de peruviaanse helpers er naartoe. Het bleek een gevaarlijke slang te zijn, en diende gedood te worden. We moesten eerst de kop vinden die ergens in de hoop bakstenen verstopt zat om het vervolgens te onthoofden. De slang was zo’n 1,5 meter lang, maar kon nog veel groter worden. De veiligheid rond de powerhouse was terug hersteld. Buiten het harde graafwerk hebben we natuurlijk ook de nodige ontspanning gepakt. Dit in de vorm van een 2de voetbalwedstrijd tussen de Belgen en de Peruvianen. Deze waren ons weeral te snel af en we verloren nipt de wedstrijd met 9-10. Het zal wel aan de hoogte, de berglucht en het onbezaaide veld hebben gelegen…
Ook trokken we ons ook wel eens terug in de bodega “Rosalinda”. Dit is de bar van Fidel genoemd naar zijn dochtertje,die ons wel eens vroeg durft wakker te schreeuwen. Ik (Gerben) had hier het meeste last van. Enige gevloek was mij niet vreemd. We toverden op een ogenblik de bodega om in een heuse discotheek. Iedereen met een flikkerend lichtje op zijn kop en dansen maar. We eindigde de werkweek met in Chirinos op zoek te gaan naar een drilboor. Dit ging zeer vlot, we vonden meteen iemand die er een had en ook een kleine generator om het aan te drijven. Deze persoon in kwestie bood zelfs aan om de volgende week een dag te komen werken. Super!
Humasol