Nederlands

Hier is ze dan, onze derde blog. Deze keer extra lang als compromis voor het lange wachten. WOOOOOHOOOOW!!!!

De afgelopen 10 dagen waren weer goed gevuld. Shoppen was ons eerste doelstelling hier in Jaén. Met ons gebrekkig Spaans in combinatie met Pictionairy zijn we er toch in geslaagd alles in ons winkelkarretje te krijgen. Als we vervolgens met Laura haar charmes nog wat van de prijs konden afdoen kon het echte werk beginnen.

Na dagenlang zagen, slijpen, plooien, knippen en boren begint de Familiehydro stilaan vorm te krijgen. Met technische en praktische vragen kunnen we steeds terecht bij de gebroeders Yapango. En daar krijgen we advies onder de leuze ‘Todo es possible a los Yapango’s!’ zelfs al is het gereedschap niet zo fancy. Ook al nemen ze het hier qua veiligheid niet al te strikt, bij ons gaan de handschoenen en brillen steevast aan. En tot nu toe nog geen klachten.
Het meeste doen we zelf maar af en toe vragen we toch wat hulp aan een van de Yapango’s. In het begin kregen we onze eerste lasles om vervolgens te concluderen dat een goede las iets meer ervaring vergt. Bij deze laten we zeker de belangrijke lassen over aan de professionals. Als we toch een poging wagen, is er nog altijd die siliconespuit om alles goed waterdicht te maken. We leren elke dag wel iets bij. We moeten toegeven dat om op het zelfde niveau te raken als de Yapango’s we toch iets vroeger uit ons bed zullen moeten komen, letterlijk en figuurlijk.

Tussen al dat werken door is er gelukkig nog tijd voor wat ontspanning. Vorig weekend zijn we met heel de bende naar Gocta geweest. Daar konden we een van de grootste watervallen ter wereld bewonderen (750m hoog). Ondanks het koude water hebben we het toch gewaagd om er even onder te staan. Of toch een poging gedaan tot want we werden letterlijk weggeblazen. Maar nat waren we wel.

Onze volgende stop was Chachapoyas, Een klein stadje wat verderop waar we overnacht hebben. Daar konden we rijkelijk genieten van frieten met een fris pintje. Een fijne afwisseling tussen de soep met kippenpoten, rijst en bonen. Om de dag af te sluiten zijn we er nog het nachtleven gaan verkennen. De aangeleerde salsapasjes kwamen goed van pas, dronken alle Peruvianen onder tafel en toonden de dj wat echt goede muziek was. Laura daarentegen hield haar vooral bezig met de mannen van zich af te stoten.

De volgende dag zijn we afgezakt naar Kuelap, Het Macchu Picchu van het noorden. Na terug een ‘korte’ wandeling konden we een middeleeuws dorpje op een hoogte van 3000 m bezoeken. Tussen de ruïnes en met 360° uitzicht op de vallei was het een uitgelezen moment voor een degustatie van vreemde vruchten. Carambola, Pepino, Tuna en Chirimoya kwamen aan bod. De een had al wat meer fans dan de ander.
Toen de huidige inwoners van Kuelap werden ontdekt, kon iedereen maar hopen dat ze hun gekende spuwtalent boven haalden. Helaas, de lama’s hielden zich koest en poseerden al kauwend voor het prachtige uitzicht.

Na ruim 3 weken Peruviaans eten te verorberen, kunnen we stellen dat wij gedrieën nog steeds alive and kicking zijn. Nog geen spoedopnames, dehydrataties of ondervoeding. Enkel Michiel heeft al een ‘halve’ rustdag benut om terug 100% te worden.

 

English

Finally, our third blog is online. As for a long waiting, we made it extra long. WOOOOOHOOOOW!!!!

The past ten days we had a very busy schedule. Our first goal was shopping in Jaén. Even if we spoke well Spanish, we still had to use Pictionairy to find everything we need. With the magic powers of Laura, we could reduce the prices even more.

After days of sawing, grinding, cutting, drilling and folding the Family hydro is getting in shape. Technical and practical questions can be asked to all the Yapango’s. Even with small resources we always get the advice ‘Todo es possible a los Yapango’s!’
We try to make most of it by ourselves. In the beginning, we also got a small class to learn welding, but even that can’t make us the same welding-masters. Luckily we can count on the skills of the Yapango’s for all the important welds. But day by day we are getting used to the handlings. Silicone can always correct weld mistakes. For being honest, they outperform us in being handy, skillful and cleverness for making all kinds of stuff.

After the working hours, we still have time to spend on entertainment and sight-seeing. This weekend we went with the whole group to Gocta, Chachapoyas and Kuelap. Gocta is one of the biggest waterfalls in the world with a height of 750 m. The water was ice cold, but we still wanted to stand under the waterfalls. Or we tried, because the cold water and the hard winds that tried to slide us in the water disturbed our plans.

Our next stop to sleep was a hostal in Chachapoyas, a pittoresk village retained in its old habits. We could enjoy plenty of fries and cold beers. A fine variation next to all the soup with chicken feet, rice and beans. We ended the day with a small step in the Peruvian nightlife. The acquired salsa moves were handy and showed the deejay what good music was. Laura only held of all the men that were staring at her.

The second day of the weekend we went to Kuelap, the Macchu Picchu of the north in Peru. After a ‘small’ hike we saw an amazing panorama at a height of 3000 m with a middle aged village in ruins. With such a great view, we had a tasting of not known fruits. Carambolz, Pepino, Tuna and Chirimoya we’re part of the degustation.
The discovery of the current inhabitants of Kuelap led to trying to make them spit. Unfortunately, the Lamas were honest and only posed for some nice pictures.

Now after 3 weeks of Peruvian food, we could still say that we are alive and kicking. No emergency calls, dehydrations or malnutrition. Only Michiel took a ‘half’ day of to get back healthy for 100 %.

 

 

Humasol