De Congolese warmte viel ons het eerste op bij onze aankomst in Kinshasa, de toch wel chaotische hoofdstad van de vroegere Belgische kolonie. La chaleur congolaise, zoals Mr. Boniface het gisteren verwoordde. Het gaat niet alleen om fysieke warmte (de winter hier is een pak warmer dan de zomer in België), maar ook om de warmte van de mensen. We zijn hier nog maar iets meer dan een dag, en we hebben al verschillende keren ondervonden wat voor een hartelijke mensen de Congolezen kunnen zijn. Gisteren was een drukke dag, vol ontmoetingen met interessante mensen. Allemaal waren ze heel geïnterreseerd in ons project en een mogelijke samenwerking met Humasol.

Uiteraard was er ook tijd voor ontspanning: ’s avonds stond er een waar Afrikaans feestmaal ons op te wachten, compleet met een voorgerecht van gebakken rupsen. We zijn hier dan ook geweldig ontvangen door onze Belgische gastvrouw Inge. Daarna was het tijd om ons klaar te maken voor de match van de Rode Duivels. In Afrika leeft het voetbal namelijk heel sterk. Tijdens een match kan je op elke straathoek naar het EK kijken. Helemaal uitgedost in zwart, geel en rood begaven we ons naar een Belgisch café om de Belgen naar de overwinning te schreeuwen. Ondanks een uitstekend begin heeft het helaas niet mogen zijn. Om de teleurstelling door te spoelen zijn we dan maar een ijsje gaan eten.

Onze eerste dag in Zwart-Afrika was alvast (op het verlies van de Rode Duivels na) een succes. Zo veel gedaan, zo veel nieuwe indrukken. Dat belooft voor het vervolg.