Installatie afgewerkt! Dat was het grote nieuws in ons vorig blogbericht. In deze vijfde en laatste blog verklaren we nog even hoe overal de puntjes op de i werden gezet. Dit is allemaal natuurlijk niet zo belangrijk als het echte installeren, maar een goede afwerking, daar geloven we wel in! Zo kunnen we met een gerust hart de ndege instappen om terug te vliegen naar het verre Europa. Baadaye Tanzania, bedankt voor de mooie tijden! Het was hier safi kabisa! En, wie weet, tutaonana!
Laatste loodjes Tijdens de afwezigheid van Lars en Laura zat Jolan niet stil en heeft hij de aarding van de zonnepanelen verwezenlijkt en in de ICU van de male ward ook het stopcontact geïnstalleerd dat verbonden is aan de solar, zoals ons gevraagd was door de dokters. Zo hebben ze zelfs in tijden van Tanesco’s afwezigheid elektriciteit voor het oxygen machine. Donderdag (17 augustus) was ook het volunteer feest, waarbij alle volunteers die dat jaar in het ziekenhuis hadden gewerkt en hun verwezenlijkingen in de bloemetjes werden gezet. Zoals de traditie het wil in Tanzania kon dat feest niet voorbij gaan zonder ‘African Cake’, oftewel een geit die in zijn volledigheid gebraden wordt en dan in een riante pose met wortel in het achterste en gras in de mond binnen wordt gedragen en tentoongesteld (helaas geen foto’s hiervan…). Vroeger werden de eregasten geprezen door ze te balletjes voor te schotelen, gelukkig werd Jolan hier van gespaard en kreeg hij, samen met de andere vrijwilligers, de onderrug voorgeschoteld (het beste stuk). Dat werd dus allemaal zonder Lars en Laura gevierd, maar ze maakten dat goed door de week erna (terwijl Jolan de Kilimanjaro beklimt) alles te finetunen. Aangezien enkele lampen gesprongen waren tijdens de stroompiek van 2 blogs geleden en er ook nog enkele ontbraken, hupten ze begin vorige maandag (21 augustus) de dala in naar Arusha om een laatste keer halt te houden bij onze vaste elektronicahandelaar Saifee. We schaften ook een permanente marker aan, op zich niet zo interessant, maar het leek ons een goed idee enkele componenten van een aanduiding te voorzien. Thadeus is nog een laatste keer langsgekomen, om de uiteindelijk niet gebruikte Fronius weer te komen ophalen en om ons te helpen met een laatste setting. Daarnaast werd een dag hard gewerkt aan een korte, simpele manual die het voor Geofrey mogelijk moet maken de installatie te begrijpen en onderhouden en indien nodig vindt hij een hele lijst noodnummers terug. Eindelijk hebben we iets gevonden dat in Tanzania duurder is dan in België: een copycenter! Ook wij zullen van achter onze computer blijven monitoren hoe het gaat met de installatie, dankzij de Color Control. De kabels aan de onderzijde van de panelen werden ook wat beter bevestigd om te vermijden dat ze te veel in contact komen met regen. De laatste financiële aspecten werden afgehandeld bij de accountant. In een opslagcontainer werden nog 3 oude panelen gevonden. Op vraag van een dokter hebben we deze getest en vastgesteld dat ze nog behoorlijk werken.  Als kers op de taart sloten we vanmorgen (29 augustus) het project definitief af met de presentatie.
Presentatiedag! In het leslokaal van het ziekenhuis werd, na de ochtendmis, tijd gemaakt voor ons om een presentatie te geven over de installatie, hoe alles werkt en hoe de verplegers er mee om moeten gaan. Er werd gezorgd voor een projector, dus we konden op de moderne manier (zijnde PowerPoint) ons zegje doen. Het verplegend personeel van heel het ziekenhuis was aanwezig, en ook mensen van het dorp zelf mochten komen. (We kunnen helaas geen foto tonen van ons publiek. Zoals je waarschijnlijk eerder al opgemerkt hebt, tonen we in onze blogs geen foto’s van de lokale bevolking. Dit simpelweg omdat ze er absoluut niet van houden gefotografeerd te worden. Overal waar we naartoe gaan, op straat, in de stad,… trekken we geen foto’s waar mensen zouden kunnen opstaan, ook al is dat in de achtergrond. Het wordt niet geapprecieerd en we willen dat ook respecteren.) Het lokaal zat dus goed vol en de mensen luisterden aandachtig. Gelukkig waren Geofrey en een van de dokters zo vriendelijk om voor ons af en toe naar het Swahili te vertalen. Er waren weinig vragen na afloop. We hebben ook wel de indruk dat solar hier niet meer iets magisch is. Dit was niet de eerste installatie in het ziekenhuis en soms zie je langs de straat ook al solar op andere gebouwen. Mensen zijn dus niet meer verbaasd. Toch zullen we misschien nog langsgaan bij Dr. Kiwesa, want hij wil wat advice over hoe hij in zijn huis solar kan aanwenden voor verlichting en warm water. We zien ook een mogelijk (klein) ander project, dat misschien in de toekomst voor Humasol kan weggelegd zijn: als ook nog de maternity en outpatients ward van solar energy voorzien worden, kan het ziekenhuis ’s nachts onafhankelijk van de generator verlicht worden, ons grote doel. Maar wat we het meest hopen is dat onze belangrijkste boodschap goed is aangekomen: ’s nachts de lichten doven waar het maar kan! Een goede mentaliteit kweken zal de levensduur van de installatie (en dan i.h.b. de dure batterijen) alleen maar ten goede komen.
On top of the World Zoals beloofd volgen nog enkele foto’s van Jolans Kilimanjaro avontuur! Tot grote verbazing van menig Tanzaniaan en zelfs zijn gids (die vaak de berg beklimt en dus heel fit is), wist hij de beklimming niet in de geplande 6 dagen te voltooien, maar stond hij een dag vroeger alweer aan onze deur. Een roodverbrande neus, een mooi certificaat, heel wat nieuwe kennissen (op de Kili ben je niet alleen! Het wemelt er van de toeristen. De tijd dat een berg beklimmen iets uniek was, ligt al een tijdje achter ons…) en een prachtervaring rijker, is dat geen schitterende afsluiter van 2 maanden Humasolstage in Tanzania? Op het dak van Afrika staan is natuurlijk ook het ideale moment om wat product placement te doen voor Humasol, een kans die Jolan niet laat liggen! (zie laatste foto)
More Than A Drop Om met ons 3 nog een laatste uitstapje te doen, kozen we er voor om 2 dagen naar Moshi, de andere grote stad, te gaan. Eten, drinken en slapen was daar het motto. We verbleven een nachtje in een mooie b&b, tegelijk dienstdoend als hotelschool voor kansarme meisjes die er meteen hun nieuwe skills kunnen aanwenden in de praktijk. We vonden dat een mooi initiatief en de sfeer was er heel huiselijk en warm!  We hebben in Moshi ook afgesproken met Josh, een Engelse volunteer die Jolan had leren kennen op de Kili. Kortom, chill weekendje.
En zo komt langzaamaan het einde van ons Tanzaniaans avontuur in zicht. Mama en papa, niet getreurd, over een kleine 2 dagen zien jullie ons weer terug!
Humasol