Een derde blogbericht, waarbij we kort vertellen over onze plannen en… onze allereerste indrukken van Oeganda.

Een antwoord bieden op een complex en omvangrijk probleem als waste management, kan moeilijk in een paar regels. Het vergt een lange termijn visie en aanpak. Chrispin wil hier de komende jaren aan werken en bouwde een huisje om toekomstige ‘expat-vrijwilligers’ te ontvangen die hem hierbij ondersteunen. (Wij zijn de eerste die van dit huisje gebruik maken). Gedurende 3,5 maanden zullen we voornamelijk de fundamenten leggen die nodig zijn voor de komende teams. Onze activiteiten zullen voornamelijk draaien rond volgende drie zaken: netwerken, sorteren en composteren.

Door te netwerken breiden we enerzijds onze kennis uit, kunnen we inspringen op opportuniteiten, synergiën teweeg brengen, nuttige contacten leggen voor de komende teams. Hieronder valt ook het spreken met de beleidsmakers, om ook hen mee te nemen in het verhaal.

Doordat 60 à 80% van het huishoudelijk afval bestaat uit organisch afval, is het een logische keuze om bij het scheiden van afval eerst hier in te grijpen. We plannen een testfase te organiseren waarbij we 10% van Chrispins klanten vragen om een aantal weken het organisch afval te scheiden. Uiteraard, doen we dit met de nodige uitleg (hoe, waarom,…) en financiële incentive. Het zal goedkoper zijn om afval gescheiden op te halen. Chrispin heeft reeds een idee van de participanten. Afhankelijk van het succes van de testfase, kan deze nadien worden opgeschaald, bijgestuurd,…

Met het organisch afval dat door de testfases binnenkomt, starten we een eerste aantal composthopen. Deze dienen voornamelijk als experiment voor Waste Masters 2. (We leerden al heel wat kneepjes van het composteren.)

Bovenstaande plannen werden verder uitgewerkt, maar de details besparen we jullie. Veel interessanter wordt het eens we aan de slag zullen gaan!

De vlucht naar Addis Ababa en Entebbe zijn beiden zeer vlot verlopen. We werden op onze wenken bediend met lekker eten en drankjes. We werden iets later opgehaald door Yvan, een ingenieur waarmee Chrispin goede contacten heeft. We waren beiden moe maar konden vanuit de wagen genieten van het drukke Kampala. We reden langs de Ginger-route die leidt naar de bron van de Nijl. Hij zette ons af bij Chrispin thuis, waar Faith en haar huismeiden ons hartelijk ontvingen met (alweer) een zetmeelrijke maaltijd. Op het menu stonden bonen, french fries, rundsvlees,… Gil zijn eerste confrontatie met vleesrijke maaltijden. Nadat we ons bij Faith konden wassen, vertrokken we naar het verblijf. Een twintigtal minuten rijden, voornamelijk via hobbelige wegen. We hebben elk een kamer met een wasplaats en een gemeenschappelijke ruimte. Er is geen stromend water dus maken we gebruik van een jerrycan. De toiletten bevinden zich in een andere ruimte (zonder elektriciteit). Niet meer dan een gat in de grond.

 

We waren beiden doodmoe. We sliepen beide als roosjes, Gil zelf het klokje rond.

Tijdens onze eerste dag hebben we voornamelijk de boerderij van Chrispin leren kennen en een aantal mensen gesproken die hier werken. Er is hier vanalles: verschillende soorten bananen, passievrucht, guaves, rietsuikerstengels (waarvan we verschillende soorten mochten proeven aka leegzuigen na het oogsten), Jackfruit (heel erg lekker), … Nadat Chrispin ons een rondleiding gaf, gingen we ook zelf nog eens op ontdekking. Hieruit sprokkelden we wat ideeën die we aftoetsen bij Waste Masters 2.

Morgen staan we om 05u30 op om elk met een truck mee te gaan op ronde. Yes, actie!

Ohja, we zagen zes aapjes vandaag die achtervolgd werden door wat honden. En, gigantische termietenheuvels.

4 maart

Vandaag vroeg uit bed om mee te gaan op afvalhaalronde. We gingen elk met een andere truck mee. Elk team bestaat uit een supervisor (die het geld ontvangt en onderhandelt met de klanten), de chauffeur en twee waste pickers. Een greep uit onze ervaringen:

  • Er is veel afval! Niet alleen de huishoudens produceren veel afval (voornamelijk organisch), maar ook op de weg en in de berm vind je veel afval.
  • De wegen zijn verschrikkelijk. Maar echt, verschrikkelijk.
  • Ook de werknemers durven wel iets op de grond gooien als ze iets gegeten of gedronken hebben…
  • Het werk is zwaar. De zakken met afval zijn enorm zwaar en moeten eigenhandig op de truck worden getild.
  • De waste pickers zijn echte stapeltalenten. Het afval komt tot boven hun hoofden, maar toch slaagt men er in om die zo te stapelen dat er tijdens het rijden niets van de truck valt.
  • Klanten betalen maandelijks. Sommigen betalen voor een langere periode. Niet iedereen was in de mogelijkheid om te betalen. Als dit probleem zich te vaak voordoet, stopt Waste Masters de service. Maar, meestal vindt men een weg om er samen uit te komen. Liz, één van de supervisors, kon heel goed omgaan met dit soort situaties.
  • We spraken enkele werknemers over het idee om afval te sorteren van thuis uit. Het lijkt hen een goed idee. Ze zijn zich bewust van de slechte kwaliteit van de compost en de gevolgen daarvan. Door afval te scheiden, kan men kwalitatieve compost maken. Het lijkt hen niet gemakkelijk om huishoudens hiertoe aan te zetten, maar een aantal zal het zeker begrijpen en in daden omzetten.
  • Bij het ontmoeten van een aantal klanten, bracht één klant het onderwerp zelf naar boven. Zij zou het zien zitten om te sorteren. Maar, ze leeft in een soort community en het afval wordt samen opgehaald. Dit zou willen zeggen dat men hiervoor met meerdere moet samenwerken.
  • De werknemers zijn zeer vriendelijk en blijven, ondanks het zware werk, altijd lachen. Onderweg ontdekten we nieuw fruit en groenten waarvan we mochten snoepen.
  • Het afval wordt gedumpt in de daar voorziene plaats. Dik plastic (botervlootjes, kinderspeelgoed) wordt uitgesorteerd en verkocht. Plastic van pet-flessen en plastic zakjes ook. Een soort metaal ook. Deze stromen worden gerecycleerd.
Slogan van de dag:

“Try and fail, but don’t fail to try.”

Humasol