Gedaan met de pret, tijd voor het echte werk, dachten we maandagochtend. We trokken naar Miraflores en La Cascarilla om er de vorige Humasol turbines te bekijken. De eerste in La Cascarilla bleek nog steeds te werken, ondanks een lek in de toevoerbuizen. Team bouwkunde gaat dat daar wel fixen. Miraflores was een ander verhaal, de ELC lag los in de kast, de zekeringen zijn verdwenen en een vijs had een kleine kortsluiting veroorzaakt. Dit alles blijkbaar gevolg van een aardverschuiving vorig jaar. Genoeg hooi op onze vork dus om herstellingen te gaan uitvoeren volgende week.

Woensdagochtend trokken we dan eindelijk richting ons bergdorp La Buitrera – perdon – Playa Hermosa. De naam van het dorpje is blijkbaar gewijzigd in “Mooi strand” of “Mooi dal”, al is de tweede vertaling net iets logischer. Om dit idyllisch dorpje te bereiken, maakten we tussenstop in Chirinos waar we heuglijk werden ontvangen door de gemeente en Jeroen –wiens spaans ongetwijfeld het minst brak is- zelfs een live interview gaf voor het plaatselijke radiostation!

Na een rit in de open kofferbak van de Securidad de Chirinos arriveerden we uiteindelijk in La Playa Hermosa. Fidel en diens moeder Lucina – beiden super vriendelijke mensen – brachten ons naar onze slaapplek voor volgende nachten. Een gigantisch maar lekker bord rijst achter de kiezen, kropen we die avond moe onder ons muggennetje in onze hut. Veel luxe is er zeker niet, maar we hebben eigenlijk alles wat we nodig hebben; toilet, douche onder de tuinslang en een stenen toilet.

Ochtendstond heeft goud in de mond dacht Rosalinda, de 1 jaar oude dochter van Fidel die ons omstreeks 5u30 onophoudelijk wakker krees. Gelukkig kregen we van Lucina weer een mooie (maar wederom lekkere!) portie rijst met pasta om de dag toch goed in te zetten. Met een touw van 15 meter verkenden we het dorpje en maten we de nodige kabelafstanden op van huis tot huis. Ook het turbinehuisje dat door de humasol studenten van vorig jaar werd gezet, ontbrak niet aan onze verkenningstocht. In de namiddag kregen we elk een machete in de hand om het pad naar de turbine door de jungle vrij te maken, best wel leuk werken zo!

’s Avonds was de sfeer iets minder aangenaam helaas. Er werd een vergadering georganiseerd om ons project in te leiden bij de lokale bevolking en uit te leggen wat onze plannen zijn. Er bleek echter maar 6 man aanwezig van de 20 huizen en gezinnen die er zijn. Bovendien was het eerder een wantrouwig spervuur van vragen dan een gezellige vergadering. Enkele lokale boeren dachten immers dat we aan mijnbouw kwamen doen en waren dus erg argwanend. In het spaans dat we kunnen hebben we toch (hopelijk) voldoende uitleg kunnen verschaffen om deze mensen wat meer op hun gemak te stellen en het vertrouwen te winnen. Met een lijstje van nodige materialen keerden we terug huiswaarts naar onze casa.

“Cumpleanos Feliz” Vrijdagavond hielden we een bescheiden fiesta op ons dakterras voor de verjaardagen van Brecht en Jeroen. Het weekend werd verder gezet met eerste inkopen doen, een bezoek aan het zwembad, een was-moment voor de kleren en het schrijven van deze blog. Nu toch eens beginnen koken, Probecco!